سیده ماندانا حسینی - دانشجوی دکتری تغذیه طیور دانشگاه شهرکرد
محمدرضا اکبری - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
فریبرز خواجعلی - استاد تغذیه طیور دانشگاه شهرکرد
سید عبداله حسینی - استاد تغذیه طیور موسسه تحقیقات علوم دامی کشور
حسین مهربان - دانشیار ژنتیک و اصلاح نژاد دام موسسه تحقیقات علوم دامی کشور

به منظور برآورد نسبت بهینه آرژنین به لیزین قابل هضم برای دوره آغازین جوجه های گوشتی سویه آرین، از ۴۲۰ قطعه جوجه یک روزه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۷ تیمار و ۶ تکرار، استفاده شد. جوجه ها از سن ۱ تا ۷ روزگی با یک جیره استاندارد تغذیه شدند. هفت جیره آزمایشی با ۷ نسبت آرژنین به لیزین قابل هضم (۸۳/۰، ۹۳/۰، ۰۳/۱، ۱۳/۱، ۲۴/۱، ۳۴/۱، و ۴۴/۱) برای دوره ۷ تا ۱۴ روزگی تنظیم و جوجه ها تغذیه شدند. در سن ۱۴ روزگی میزان مصرف خوراک و افزایش وزن بدن (BWG) اندازه گیری شده و ضریب تبدیل خوراک (FCR) محاسبه شد. نسبت بهینه آرژنین به لیزین قابل هضم برای BWG و FCR با استفاده از مدل های چند جمله ای درجه دو (QR)، خط شکسته خطی (BL) و خط شکسته درجه دو (BQ) برآورد شد. نسبت بهینه آرژنین به لیزین با استفاده از مدل های QR، BL و BQ برای BWG به ترتیب برابر ۲۱/۱، ۰۸/۱ و ۲۲/۱ (ضرایب تبیین به ترتیب ۷۵/۰، ۷۰/۰، و ۶۹/۰) و برای FCR به ترتیب برابر ۲۲/۱، ۱۳/۱ و ۱۹/۱ (ضرایب تبیین به ترتیب ۷۷/۰، ۷۸/۰، و ۷۱/۰) به دست آمد. با توجه به ضرایب تبیین، می توان گفت که در این مطالعه مدل QR، برآورد صحیح تری برای نسبت بهینه آرژنین به لیزین هم برای BWG و هم برای FCR ارائه کرده است. با استفاده از این مدل، نسبت بهینه به دست آمده برای BWG و FCR در شرایط مرتفع در محدوده ۲۲/۱ بوده که به میزان قابل توجهی بالاتر از نسبت ارائه شده در راهنمای پرورش سویه (۰۸/۱) است.

آرژنین, آرین, لیزین, مدل های آماری, نسبت بهینه