امان نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد جمعیت شناسی ، دانشکده علوم اجتماعی . دانشگاه یزد، یزد، ایران
حجیه بی بی رازقی نصرآباد - دانشیار جمعیت شناسی، موسسه تحقیقات جمعیت کشور، تهران، ایران؛ و گروه جمعیت شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه تهران
ملیحه علی مندگاری - دانشیار جمعیت شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
محمد ترکاشوند مرادآبادی - استادیار جمعیت شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه یزد، یزد، ایران

افغانستان کشوری است که به دلیل ناامنی و بی ثباتی سیاسی و نبود داده های جمعیتی مناسب، وضعیت باروری و سایر جنبه های جمعیتی آن کم تر بررسی شده است. هدف از این مطالعه،  برآورد شاخص های باروری افغانستان با بهره گیری از روش های مختلف است. برای این منظور، داده های پیمایش جمعیت و سلامت افغانستان در سال ۲۰۱۵ مورد استفاده و تحلیل قرار گرفته است. با به کارگیری تکنیک غیرمستقیم براس و رله، میزان باروری کل افغانستان در سال مذکور به ترتیب، ۵.۰ و ۵.۴ فرزند و با به کارگیری روش مستقیم، معادل ۵.۰ فرزند به ازای هر زن برآورد گردید.  میزان باروری نکاحی براساس سن ۷.۱ فرزند و براساس رتبه ۷.۰ فرزند به ازای هر زن و به همین ترتیب میزان باروری تجمعی با روش نسبت توالی زنده زایی ۷.۲ فرزند به دست آمد. براساس مقادیر نسبت های توالی زنده زایی ۹۰ درصد زنان ۴۹-۴۵ ساله در افغانستان در سال ۲۰۱۵ حداقل ۵.۰ فرزند داشته اند. همچنین ۷۷ درصد از زنان در این گروه سنی که ۷.۰ فرزند داشته اند، برای داشتن فرزند هشتم پیش رفته اند. یافته ها حاکی از آن است که داده های پیمایش سلامت و جمعیت ۲۰۱۵ به عنوان یک منبع داده ای در دسترس می تواند بادقت نسبی، شواهدی از سطح و الگوهای سنی باروری افغانستان ارائه دهد.

میزان باروری کل, باروری نکاحی, نسبت توالی زنده زایی, پیمایش جمعیت و سلامت, افغانستان