ارزیابی کارآیی قارچکش زیستی کانگ می (Bacillus subtilis WP) در مدیریت لکه موجی گوجه فرنگی
عنوان مقاله: ارزیابی کارآیی قارچکش زیستی کانگ می (Bacillus subtilis WP) در مدیریت لکه موجی گوجه فرنگی
شناسه ملی مقاله: JR_JBIOCO-10-2_006
منتشر شده در در سال 1401
شناسه ملی مقاله: JR_JBIOCO-10-2_006
منتشر شده در در سال 1401
مشخصات نویسندگان مقاله:
بنفشه صفایی فراهانی - استادیار، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شیراز، ایران.
مجتبی مرادزاده اسکندری - استادیار، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
شهرام نعیمی - دانشیار، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
مجید رخشنده رو - محقق، بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شیراز، ایران.
محمدرضا حسینی - محقق، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
خلاصه مقاله:
بنفشه صفایی فراهانی - استادیار، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شیراز، ایران.
مجتبی مرادزاده اسکندری - استادیار، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
شهرام نعیمی - دانشیار، بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
مجید رخشنده رو - محقق، بخش تحقیقات زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، شیراز، ایران.
محمدرضا حسینی - محقق، بخش تحقیقات گیاه پزشکی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان خراسان رضوی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مشهد، ایران.
روش رایج مدیریت بیماری لکه موجی گوجه فرنگی در ایران استفاده از قارچ کش های شیمیایی است. در پژوهش حاضر کارایی قارچ کش زیستی کانگ می با دوزهای مصرفی ۰/۷۵ در هزار، یک در هزار و ۱/۲۵ در هزار با قارچکش ایمنوکتادین تریس و شاهد بدون استفاده از قارچ کش مقایسه شد. آزمایش در استان های فارس و خراسان رضوی و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار و هر تیمار مشتمل بر چهار تکرار انجام شد. محلول پاشی اول پس از مرحله گلدهی، محلول پاشی دوم با مشاهده اولین علائم بیماری و محلول پاشی سوم تا پنجم در بازه های زمانی هفت روزه انجام شد. ارزیابی تیمارها شش مرتبه و بر اساس گسترش لکه های ناشی از بیماری در برگ ها با استفاده از مقیاس ارزیابی پیشرفت بیماری و نمره دهی به آنها انجام و داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد قارچ کش بلکیوت بیشترین تاثیر را در کاهش شدت بیماری دارد و قارچکش زیستی کانگمی با دوز ۱/۲۵ در هزار بیشترین کارایی را در میان دوزهای مورد بررسی داشته و سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری (AUDPC) را در مقایسه با شاهد در استان های فارس و خراسان رضوی به ترتیب ۳۰/۱۶% و ۳۳/۲۱% کاهش می دهد. با توجه به اثرات سوء استفاده از قارچکشهای شیمیایی برای سلامتی انسان و محیط زیست و کاهش شدت بیماری لکه موجی گوجه فرنگی پس از استفاده از قارچکش زیستی کانگ می، این فرآورده با دوز ۱/۲۵ در هزار در مزارع گوجه فرنگی کشور به منظور تولید محصول سالم قابل استفاده است.
کلمات کلیدی: آلترناریا, خراسان رضوی, فارس, کنترل زیستی, محصول سالم
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1820431/