فرهاد خداداد کاشی - دانشیار اقتصاد دانشگاه پیام نور تهران
سوده شمسی - کارشناس ارشد اقتصاد دانشگاه پیام نور تهران

در این تحقیق اثربخشی سیاست‎های اقتصادی بر اندازه­ی فقر در ایران طی دوره­ ی ۸۶- ۱۳۶۸ با استفاده از مدل داده‎های ترکیبی مورد ارزیابی قرار گرفته است‎. برای این منظور از شاخص سن استفاده شده است. این شاخص اطلاعات مربوط به تعداد افراد فقیر و نحوه­ ی توزیع درآمد و شکاف درآمدی را دربر دارد. بر اساس نتایج این تحقیق در فاصله ­ی سال ­های ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۶ فقر در ایران کاهش یافته است. طی برنامه‎های اول و دوم توسعه، اندازه­ ی فقر از نوسانات و شدت بیشتری برخوردار بوده است. با شروع برنامه­ ی سوم توسعه به ­تدریج و به ­طور تقریبی در همه ­ی مناطق، میزان فقر کاهش یافته است. تقریبا در تمامی سال­ ها، میزان فقر در مناطقی همچون چهارمحال وبختیاری، کهکیلویه و بویر احمد، سیستان و بلوچستان بیش از سایر مناطق بوده است، همچنین میزان فقر در استان­هایی مانند تهران، فارس، اصفهان و قم در مقایسه با سایر استان­ ها کمتر بوده است.  سیاست‎های حمایتی، تجاری و بودجه‎ای طی دوره­ ی مورد مطالعه اثر معنی‎داری بر کاهش فقر نداشته ‎است، در حالی که اما سیاست­ های مالیاتی بر اندازه ­ی فقر اثر معنی‎دار داشته است. طبقه بندی JEL: I۳۹

اندازه ی فقر, شاخص فقر, سیاست‎های اقتصادی, مناطق جغرافیایی