عبدالمجید آهنگری - استادیار اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز
آذین خرم زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز

بر اساس تجربه­ ی تاریخی کشورهای صنعتی و روند چند دهه­ ی اخیر کشورهای تازه صنعتی شده و نیز دیدگاه اقتصاددانان، تغییرات ساختاری در راستای صنعتی شدن کشورها در کنار عوامل سنتی رشد، یعنی نیروی کار و سرمایه از عوامل بالقوه رشد اقتصادی محسوب می ­شوند.بر این اساس، در پژوهش حاضر اثرات تغییرات ساختاری در اقتصاد متکی به نفت ایران در زمینه ­ی تولید، صادرات و بهره وری نیروی کار بر رشد اقتصادی مورد بررسی قرار گرفته است.  این پژوهش با استفاده از آمار سری زمانی دوره­ ی ۸۷-۱۳۴۷ و روش اقتصاد سنجی ARDL صورت گرفته است. بر اساس برخی از نتایج از بین سه متغیر ساختاری مورد نظر در این پژوهش، افزایش نسبت بهره وری بخش صنعت و معدن به بخش کشاورزی در کوتاه مدت و بلندمدت اثر مثبتی بر رشد اقتصادی کشور داشته است.  اما تغییرات ساختاری در اقتصاد ایران از کانال افزایش سهم بخش صنعت و معدن درGDP و صادرات کل، بر خلاف تجربه ­ی کشورهای صنعتی و تازه صنعتی شده بر رشد اقتصادی کشور تاثیر منفی داشته است. این تفاوت می­ تواند بیشتر ناشی از تسلط شدید درآمدهای نفتی بر تحولات صنعتی در اقتصاد ایران باشد، در حالی که جریان صنعتی شدن در کشورهای صنعتی، درونی بوده و ریشه در تحولات و پیشرفت تکنولوژی داشته است.  طبقه بندی JEL: C۲۲ ،O۱۰ ،O۴۰

تغییرات ساختار اقتصادی, رشد اقتصادی, ARDL, ایران