تاثیر قارچ تریکودرما Trichoderma longibrachiatum و محلول پاشی کیتوزان بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط کم آبیاری
عنوان مقاله: تاثیر قارچ تریکودرما Trichoderma longibrachiatum و محلول پاشی کیتوزان بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط کم آبیاری
شناسه ملی مقاله: JR_AGRY-15-3_007
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_AGRY-15-3_007
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهتاب میری - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
همت اله پیردشتی - گروه زراعت، پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
ارسطو عباسیان - گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
زهرا نوری آکندی - دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران
مهرانوش امامیان طبرستانی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
خلاصه مقاله:
مهتاب میری - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
همت اله پیردشتی - گروه زراعت، پژوهشکده ژنتیک و زیست فناوری کشاورزی طبرستان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران.
ارسطو عباسیان - گروه زراعت، دانشکده علوم زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
زهرا نوری آکندی - دانشگاه صنعتی شاهرود، ایران
مهرانوش امامیان طبرستانی - دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ایران
کمآبی از مهم ترین عوامل تنشزای محیطی است که تولید محصولات کشاورزی را به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش عملکرد میشود. بهرهگیری از ریزجانداران افزاینده رشد گیاه و استفاده از پلیمرهای زیستی مانند کیتوزان یکی از راهکارهای بهبود تحمل گیاه در شرایط کمآبیاری پیشنهاد شده است. در همین راستا، پژوهشی به منظور بررسی تاثیر قارچTrichoderma longibrachiatum و محلولپاشی کیتوزان بر ویژگی های مورفوفیزیولوژیک و عملکرد ریحان (Ocimum basilicum L.) در شرایط کمآبیاری، بهصورت کرتهای خرد شده- فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عاملهای آزمایش شامل کمآبیاری در سه سطح (دور آبیاری دو روز به عنوان آبیاری نرمال و سه و چهار روز به عنوان شرایط کمآبیاری) به عنوان عامل اصلی و کیتوزان در سه سطح (۰، ۲/۰ و ۴/۰ گرم در لیتر) و قارچ T. longibrachiatum در دو سطح شاهد و پیشتیمار با قارچ تریکودرما به صورت فاکتوریل در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش دور آبیاری از دو به چهار روز، صفات مورفولوژیک ریحان، مانند طول ریشه افزایش و طول ساقه، وزن خشک برگ، ریشه، ساقه و عملکرد ماده خشک کاهش یافت. همچنین، صفات فیزیولوژیک ریحان مانند کاروتنوئید و عدد کلروفیلمتر افزایش و مقدار کلروفیل a، b و کلروفیل کل کاهش یافت. در مقایسه، کاربرد سطح ۲/۰ کیتوزان در شرایط تلقیح با قارچ سبب افزایش محتوای کلروفیل b به میزان ۶۸ درصد شد. همچنین، بالاترین درصد و عملکرد اسانس در هر دو شرایط آبیاری نرمال و کمآبیاری با کاربرد قارچ تریکودرما و کیتوزان حاصل شد. در مجموع، یافتهها بیانگر اثر مثبت کاربرد همزمان قارچ تریکودرما و کیتوزان در بهبود رشد رویشی و افزایش تحمل به تنش کمآبیاری در گیاه ریحان بود.
کلمات کلیدی: اسانس, رنگیزه های فتوسنتزی, ریزجانداران افزاینده رشد گیاه, عدد کلروفیل متر, وزن خشک
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1821264/