سیدامیرحسین زمزمیان - دفتر انرژی های نو معاونت امور انرژی وزارت نیرو، بخش مهندسی شیمی دانشک
حسن پهلوانزاده - بخش مهندسی شیمی دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه تربیت مدرس

کشور ایران در منطقه ای واقع شده که به لحاظ دریافت انرژی خورشیدی در بین مناطق مختلف جهان در بالاترین رده ها قرار دارد . میزان تابش انرژی خورشیدی در ایران به طور متوسط بین ١٨٠٠ تا ٢٢٠٠ کیلووات ساعت بر مترمربع در سال تخمین زده شده است . استفاده از انرژی خورشیدی به صورت کاربردهای حرارتی مانند سیستم های تأمین آبگرم، گرمایش و سرمایش از اهمیت قابل ملاحظه ای برخوردار است . در سیستم های سنتی تولید سرمایش یا کولرهای آبی است که مصر ف آب در آن زیاد است و رطوبت زیادی ( CFC ’ s ( تولید می کند و یا کولرهای گازی است که با کمپرس بخار عمل می نمایند و از کلروفلوئورکربن ها که باعث آلودگی محیط زیست می شوند استفاده می گردد . سیستم سرمایش جذبی، یک سیکل حرارتی باز است که توسط سرما و رطوبت گیری از هوا عم ل می نماید، در واقع در یک سیستم سرمایش جذبی از حرارت حاصل می توان جهت تأمین سرمایش محیط بهره گرفت . بنابراین این سیستم می تواند با یک سیستم تولید حرارت از انرژی خورشیدی مانند کلکتورهای تخت خورشیدی که برای تأمین گرمایش در دماهای متوسط به کار می رود کوپل گردد . کاربرد این سیستم ها علاوه بر صرفه جویی در مصرف انرژی در سالم سازی محیط زیست نیز بسیار مؤثر خواهد بود . مطالعات اولیه نشان د اده است که برای بیشتر فصول گرما برحسب موقعیت جغرافیایی منطقه، استفاده از انرژی خورشیدی برای تولید سرمایش امکان پذیر است . در این مقاله سعی شده است با یک مرور کلی بر روی مطالعات و تجربه هایی که تاکنون در دنیا صورت گرفته است پتانسیل کاربرد این سیستم ها بررسی گردد و روش سازگار با شرایط جغرافیایی مناطقی از ایران برای کاربرد سیستم های سرمایش خورشیدی جذبی پیشنهاد گردد .

سرمایش جذبی، سیستم خورشیدی، دسیکنت، ماده جاذب