احسان مشایخی فر - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش مدیریت رفتار سازمانی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران
اصغر حسن زاده آدرگانی - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش رفتار سازمانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران
غلام رضا بقائی - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش مدیریت منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران
محمد رضا تائبی - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش مدیریت منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران

توانمندسازی کارکنان به عنوان عاملی کلیدی در بهبود عملکرد سازمان های دولتی ایران به شدت تاکید می شود. این مقاله با هدف تبیین سیاست ها و رویکردهای توانمندسازی کارکنان در سازمان های دولتی، به تحلیل عمقی این مسئله پرداخته است. مفهوم توانمندی کارکنان به طور جامع بررسی شده و ارتباط آن با بهبود عملکرد سازمانی برجسته شده است. سیاست گذاری برای توانمندسازی، اصول و چالش های آن به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است. رویکردهای مدیریتی از جمله نقش مدیریت منابع انسانی و رهبری در توانمندسازی به عنوان ابزارهای اساسی مورد اشاره قرار گرفته اند. همچنین، اهمیت آموزش و توسعه در توانمندسازی با تاکید بر نقش حرفه ای سازی و فناوری های آموزشی مورد بحث قرار گرفته است.برخورداری از مزایا و فوایدی همچون افزایش رضایت و مشارکت کارکنان، بهبود کیفیت خدمات و ارتقاء انگیزه ها نتیجه توانمندسازی را در سازمان های دولتی تجلی می دهد. با این حال، چالش ها و موانعی نیز از قبیل تطابق با محیط سازمانی و محدودیت های بودجه ای وجود دارند که به دقت باید مورد اندازه گیری و مدیریت قرار گیرند. پیشنهادها و راهکارهایی ارائه شده است که با تعیین اهداف و استراتژی های واقع گرایانه، ایجاد همکاری و بهره گیری از تجارب موفق، می توان توانمندسازی کارکنان را بهبود داد و عملکرد سازمان های دولتی را ارتقا داد.

توانمندسازی کارکنان، سیاست گذاری، رویکردهای مدیریتی، آموزش و توسعه، بهبود عملکرد سازمانی