حسین سعیدآبادی - دانشجوی دکترای دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت، جیرفت، ایران.
غلامرضا افشارمنش - دانشیار مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب استان کرمان، کرمان، ایران.
محمدحسن شیرزادی - استادیار دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد جیرفت، جیرفت، ایران.
سعید صادق زاده حمایتی - دانشیار موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

دو آزمایش جداگانه طی سال های ۹۶-۹۵ و ۹۷-۹۶ به­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات شهید مقبلی شهرستان جیرفت انجام شد. در آزمایش اول ابتدا اثرات روش کاشت شامل کاشت مستقیم و نشائی بر رقم­های مختلف چغندرقند شامل پالما، شریف و مراک مورد بررسی قرار گرفت و سپس در آزمایش دوم از بین ارقام مورد بررسی آزمایش اول، رقم با عملکرد بالا (مراک) انتخاب شد. همچنین اثرات زمان آبیاری (که بر اساس ۵۰، ۷۰ و ۹۰ درصد نیاز آبی صورت گرفت) و روش­های کاشت (مستقیم و نشایی) بر عملکرد کمی و کیفی آن مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش اول بالاترین میزان ماده خشک ریشه، درصد قند قابل استحصال، درصد قند، وزن ریشه، طول ریشه، وزن تر اندام هوایی، عملکرد ریشه و قند از رقم مراک و روش کاشت نشائی به دست آمد. نتایج آزمایش دوم نشان داد زمان آبیاری بر اساس ۷۰ درصد نیاز آبی منجر به دستیابی به عملکرد ریشه و قند بیشتر همراه با بهبود چشمگیر کارایی مصرف آب گردید. همچنین از آنجایی که کاشت نشایی موجب بهبود عملکرد ریشه و قند شد، بنابراین کاشت نشایی همراه با آبیاری در زمان ۷۰ درصد نیاز آبی جهت دستیابی به عملکرد مطلوب ریشه و شکر توصیه می­گردد.

چغندرقند, درصد قند قابل استحصال, عملکرد قند, نیاز آبی