فرانک کارگر - استادیار مرکز آموزشی تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی دانشگاه علوم پزشکی ایران
بهشید قدر دوست - استادیار مرکز آموزشی تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی دانشگاه علوم پزشکی ایران
ناهید عقدایی - استادیار مرکز آموزشی تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی دانشگاه علوم پزشکی ایران
آمنه قنبری - مرکز تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی دانشگاه علوم پزشکی ایران

چکیده سابقه و هدف در جراحی قلب باز، نیاز به قرار دادن بیمار روی سیستم بای پس می باشد که لازمه آن اضافه کردن مایع برای پرایم و هواگیری سیستم بای پس است. این حجم اولیه موجب رقیق شدن بیش از اندازه خون بیمار و استفاده از فرآورده های خونی می شود. هدف از مطالعه، ارزیابی سودمندی پرایم اتولوگ معکوس برای کاهش مصرف فرآورده های خونی در بیماران  بای پس بود. مواد و روش ها در یک کارآزمایی بالینی آینده نگر و تصادفی، این که پرایم اتولوگ معکوس می تواند رقیق سازی خون را در بای پس قلبی عروقی کاهش داده و مانع انتقال بیش از حد خون آلوژنیک شود، ارزیابی شد. ۵۹ بیمار به طور تصادفی در دو گروه آزمون با پرایم اتولوگ معکوس(۲۸) و کنترل با پرایم معمول(۳۱) در مرکز قلب و عروق شهید رجایی در فاصله سال های ۹۷-۱۳۹۶ بررسی شدند. یافته ها توسط آزمون های کای دو، t و من ویتنی ارزیابی شد. یافته ها یافته ها نشان داد با قرار گرفتن بیماران در نمونه اول و دوم روی بای پس، انتهای بای پس و آی سی یو، هموگلوبین و هماتوکریت بیماران در گروه آزمون به شکل معناداری بالاتر بود(۰۰۱/۰ p≤). تعداد بیمارانی که فرآورده دریافت کردند و تعداد فرآورده های مصرف شده در گروه کنترل در مقایسه با آزمون به صورت معناداری بالاتر بود. مدت زمان تهویه مکانیکی به شکل معناداری کمتر اما اقامت آی سی یو تفاوت معناداری نداشت. نتیجه گیری از نتایج فوق می توان چنین نتیجه گیری کرد که اجرای روش پرایم اتولوگ معکوس به شکل موثری در حفظ هموگلوبین و هماتوکریت بیماران در دامنه قابل قبول تاثیر داشته و باعث کاهش استفاده از فرآورده های خونی در بیماران تحت بای پس می شود.

Cardiac Surgery, Blood Transfusion, Hemodilution, جراحی قلب, رقیق سازی خون, تزریق خون