مژده باستانی - گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
فاطمه محمد نیای قرائی - گروه شهرسازی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
مریم استادی - گروه شهرسازی، ,واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی مشهد، ایران
محمد رضا رضایی - گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه یزد، یزد، ایران

مشارکت تاثیر زیادی بر میزان تاب آوری اجتماع محلی دارد، تاب آوری اگر بخواهد شرایط مناسبی را فراهم آورد، بهتر است متناسب با نیازهای محلی بوده و ذینفعان را جهت درک پیچیدگی های سیستم شهری آگاهی بخشند، علی رغم بررسی پژوهش های اخیر در شناسایی مولفه های برنامه ریزی مشارکتی برای رسیدن به اجتماعی تاب آور، تاکنون مطالعه ای چارچوب مند و یکپارچه صورت نگرفته لذا شکاف اساسی در این زمینه وجود دارد، هدف از این پژوهش شناسایی مولفه های برنامه ریزی مشارکتی با رویکرد تاب آوری اجتماعی و تلاش برای دستیابی به مفهومی جامع از تلفیق این دو مولفه می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع تحلیل سیستماتیک است، در مرحله اول ۲۴۸ مقاله اولیه با ارزیابی سیستماتیک و ۳۱ مقاله توسط غربالگری معیارهای شمول انتخاب شدند. این مقالات با استفاده از روش تحلیل تماتیک در نرم افزار MAXQDA موردبررسی دقیق تر قرار گرفتند. ۲۱۵ کد شناسایی و نشانه ها در قالب ۲۰ مفهوم و ۶ مقوله بررسی گردید، مهم ترین مقوله های اصلی در قالب: مهارت و توانمندسازی ساکنین، پتانسیل جوامع محلی، بازیابی پایدار، هم افزایی نهادها، سرمایه اجتماعی و یکپارچگی و شفافیت دسته بندی گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که ارتباط موثر بین مولفه های برنامه ریزی مشارکتی، تاب آوری اجتماعی و مولفه های اصلی برقرار است. مفاهیم آگاهی بخشی، اعتماد اجتماعی، توانمندسازی ساکنین، پاسخگویی در مواجه با بحران پرتکرارترین مفاهیم بوده که نمایانگر بیشترین ارجاع در اسناد موردبررسی است که دلالت بر ساختار چندوجهی تاب آوری اجتماعی دارد.

برنامه ریزی مشارکتی, تاب آوری, تاب آوری اجتماعی, مرور سیستماتیک, تحلیل تماتیک