ناصر شابختی - School of Civil Engineering, Iran University of Science and Technology
محمد حسین خرقانی - School of Civil Engineering, Iran University of Science and Technology

از آنجایی که روابط مختلفی برای محاسبه عرض تخریب در موج شکن سکویی ارائه گردیده است لذا ارزیابی این روابط در قالب احتمالاتی یکی از اساسی ترین مباحث مهندسی دریا می باشد. در این تحقیق قابلیت اطمینان یا مکمل آن احتمال خرابی عرض تخریب سکوی موج شکن بندر شهید بهشتی بر اساس شش مدل تورم (۲۰۰۷)، مقیم و همکاران (۲۰۱۱)، لیک اندرسن و همکاران (۲۰۱۴)، مقیم و علیزاده (۲۰۱۴)، ون در میر و سیگاردرسن (۲۰۱۶) و احسانی و همکاران (۲۰۲۰) مورد بررسی قرارگرفته است. برای محاسبه احتمال خرابی و شاخص قابلیت اطمینان از چهار روش اولین مرتبه قابلیت اطمینان FORM، دومین مرتبه قابلیت اطمینان SORM، نمونه گیری مونته کارلو Monte Carlo (MCS) و نمونه گیری با اهمیت Important Sampling (IS) استفاده شده و احتمال خرابی سکوی موج شکن مورد مطالعه در حالت عمق آب حداکثر و ارتفاع موج با دوره بازگشت ۱۰۰ ساله بر اساس مدل های مختلف ذکرشده تعیین گردیده است. نتایج نشان می دهد که روش MCS بالاترین احتمال خرابی را در مدل مقیم و همکاران (۲۰۱۱) با مقدار حدود ۶۹/۰ و کمترین مقدار را در مدل تورم (۲۰۰۷) با مقدار نزدیک ۲۹/۰ ارائه می نماید. بعلاوه مدل ون در میر و سیگاردرسن (۲۰۱۶) و مدل مقیم و علیزاده (۲۰۱۴) به ترتیب با مقدار ۵۷/۰ و ۵۰/۰ و مدل لیک اندرسن و همکاران (۲۰۱۴) و مدل احسانی و همکاران (۲۰۲۰) به ترتیب با مقدار ۴۲/۰ و ۳۸/۰ بیشترین و کمترین احتمال خرابی را ارائه می نمایند. بدین ترتیب نتایج به دست آمده نشان می دهد که مدل های احسانی و همکاران (۲۰۲۰) و تورم (۲۰۰۷) که برای موج شکن های ایسلندی توسعه پیدا کرده اند دارای کمترین مقدار احتمال خرابی بوده و مدل های مقیم و همکاران (۲۰۱۱) و مقیم و علیزاده (۲۰۱۴) که برای موج شکن های شکل پذیر ارائه شده اند، بیشترین احتمال خرابی را ارائه می نمایند. در ادامه آنالیز حساسیت انجام گرفته و تاثیر متغیرهای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است.

Berm breakwater, Reliability analysis, Sensitivity analysis, Recession models, موج شکن های سکویی, تحلیل قابلیت اطمینان, تحلیل حساسیت, مدل های عرض تخریب