لیلی غفوری - Department of Geology, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran
سید حسام الدین معین زاده - Department of Geology, Shahid Bahonar University of Kerman, Kerman, Iran

معدن سنگ آهن گلگهر، در جنوبغربی شهرستان سیرجان، از دیدگاه ساختاری در پهنه ساختاری سنندج-سیرجان قرار دارد و بیشتر آن از سنگهای دگرگونه پالئوزوئیک تشکیل شده است. بالاترین درجه دگرگونی سنگ­های منطقه مربوط به رخساره آمفیبولیت است. آمفیبولیت­های منطقه آشکارا به دو نوع آمفیبولیت و بیوتیت آمفیبولیت تقسیم می­شوند که شامل کانیهای اصلی هورنبلند و پلاژیوکلاز همراه با کانیهای فرعی بیوتیت، اسفن، کوارتز، تورمالین و کانیهای کدر هستند. در بعضی از نمونه­ها، بیوتیت نیز به عنوان کانی اصلی یافت شد. کانیهای ثانویه کلریت، اپیدوت، کلسیت، اکسیدهای آهن و سریسیت به عنوان فازهای برآمده از دگرسانی و همچنین کلریتی و اپیدوتی شدن بیوتیتها و آمفیبولها به عنوان شواهدی از دگرگونی پسرونده در حد رخساره اپیدوت آمفیبولیت گسترش یافتهاند. بافت آمفیبولیت­های منطقه اغلب دانه شکفتی است. براساس داده­های شیمیکانی آمفیبول، نمونههای مورد بررسی در دو گروه کلسیمی، با ترکیب مگنزیوهورنبلند و پاراگاسیت و سدیمی-کلسیمی با ترکیب وینچیت قرار می­گیرند. باتوجه به نتایج دما-فشار سنجی، آمفیبولها در شرایط گریزندگی اکسیژن بالا و در دمای ۶۰۰ تا ۷۵۰ درجه سانتیگراد و فشار تقریبی ۳ تا ۷ کیلوبار تشکیل شدهاند.

Sirjan, Gol-e-Gohar, amphibolite, mineral chemistry, geothermobarometry, سنندج-سیرجان؛ گل گهر؛ آمفیبولیت؛ شیمی کانی؛ دما-فشار سنجی.