عصمت کمالی دولت آبادی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
محمدرضا استاد علی دهقی - استادیار مرکز تحقیقات خون، انکولوژی و پیوند سلول های بنیادی بیمارستان دکتر شریعتی
ناصر امیری زاده - استادیار مرکز تحقیقات انتقال خون موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون
کاظم پریور - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
رضا مهدیان - استادیار مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی انستیتو پاستور ایران

چکید ه   سابقه و هدف   در بدخیمی­های خونی، افزایش متیلاسیون در پروموتر ژن­های سرکوبگر تومور به عنوان یکی از رخدادهای شایع در مسیر اپی­ژنتیک گزارش شده است که قابل بازگشت می­باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی، میزان بسامد متیلاسیون پروموتر ژن P۱۵ در بیماران مبتلا به لوسمی میلوئید حاد و بررسی ارتباط متیلاسیون پروموتر ژن P۱۵ با بیان آن بود.   مواد و روش ها   در یک مطالعه مقطعی، بیماران مراجعه کننده به مرکز خون و انکولوژی بیمارستان شریعتی، در دو بازده زمانی چهار ماهه، بعد از تایید بیماری لوسمی میلوئیدی حاد وارد مطالعه شدند. متیلاسیون پروموتر ژن P۱۵ در ۵۹ بیمار مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد با روش بررسی منحنی ذوب مورد مطالعه قرار گرفت و میزان بیان این ژن با روش Real Time PCR و به روش محاسباتی ∆∆ CT انجام شد. یافته ها توسط آزمون های کای دو و دقیق فیشر و نرم افزار ۱۸ SPSS تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها   ۷/۴۰% (۲۴ از ۵۹) بیماران وارد مطالعه شده افزایش متیلاسیون پروموتر ژن P۱۵ را نشان دادند. بدون در نظر گرفتن الگوی متیلاسیون، ۹/۹۲% از کل جمعیت بیماران کاهش بیان این ژن را نشان دادند. ۹/۹۰% از بیمارانی که متیلاسیون در ژن P۱۵ خود داشتند(۲۲ از ۲۴) و ۵/۸۸% (۳۱ از ۳۵) از بیمارانی که متیلاسیون در ژن P۱۵ نداشتند، کاهش بیان در ژن P۱۵ را نشان دادند.   نتیجه گیری   تغییرات اپی­ژنتیک رخ ­ داده در ژن­های تنظیم­گر و یا ژن­های القا ­ کننده بیان در تنظیم بیان ژن P۱۵ نقش داشته و علاوه بر آن دیگر مکانیسم­های اپی­ژنتیک مانند تغییرات هیستونی در تنظیم بیان نیز دخالت دارند.

Key words: Epigenetics, Acute Myeloid Leukemia, Methylation, کلمات کلیدی : اپی­ژنتیک, لوسمی میلوئید حاد (AML), متیلاسیون