ندا مخبریان - مربی دانشگاه علوم پزشکی شاهرود
فروزنده محجوبی - استادیار پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری
راضیه پوراحمد - استادیار دانشگاه شهرکرد

چکید ه   سابقه و هدف   مهمترین علت مقاومت دارویی، پمپ های وابسته به ATP مانند MDR۱ هستند که باعث خروج دارو از سلول ها می شوند. ژن MDR۱ بسیار پلی مورفیک می باشد و به نظر می رسد این پلی مورفیسم ها بر روی بیان ژن و در نتیجه پاسخ به درمان موثر است. هدف از این مطالعه، بررسی پلی مورفیسم G۲۶۷۷T/A ژن MDR۱ و ارتباط آن با پاسخ به درمان درکودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد بود.   مواد و روش ها   در این مطالعه توصیفی تحلیلی، پلی مورفیسم G۲۶۷۷T/A ژن MDR۱ در ۴۴ کودک مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد و ۴۰ فرد سالم توسط روش ARMS-PCR و هم چنین ارتباط این پلی مورفیسم با پاسخ به درمان نیز مورد بررسی قرار گرفت.   یافته ها   ۴/۳۶% بیماران ژنوتیپ TT ،۴۱% ژنوتیپ GT و ۶/۱۳% ژنوتیپ GG ، ۵/۴% ژنوتیپ AG ، ۲۵/۲% ژنوتیپ AT و ۲۵/۲% ژنوتیپ AA داشتند. در حالی که در افراد نرمال ۳۵% ژنوتیپ TT ، ۵/۳۷% ژنوتیپ GT ، ۴% ژنوتیپ GG ، ۵/۷% ژنوتیپ AG ، ۵% ژنوتیپ AT و ۵% ژنوتیپ AA دیده شد. گروه کنترل و بیماران از نظر فراوانی آلل ها و ژنوتیپ تفاوت معناداری با هم نداشتند. هم چنین بین دو گروه ژنوتیپ از نظر پاسخ به درمان نیز تفاوت معناداری دیده نشد.   نتیجه گیری   به نظر می رسد که بین پلی مورفیسم G۲۶۷۷T/A با پاسخ به درمان ارتباط وجود ندارد و نقش این پلی مورفیسم در بیان ژن MDR۱ در لوسمی لنفوبلاستیک حاد کودکان و پاسخ به درمان مورد سوال می باشد.

Key words: Acute Lymphoid Leukemia, Drug Resistance, G۲۶۷۷T/A Polymorphism, MDR۱ Protein, کلمات کلیدی : لوسمی لنفوبلاستیک حاد, مقاومت دارویی, پروتئین MDR۱