شعبان مهرورز
سید احمد فنایی
حسنعلی محبی

چکید ه   سابقه و هدف   معمولا در اکثر جراحی ها، همه خون های ذخیره شده به مصرف نمی رسند و قسمتی از خون ها هدر می روند. مهم است که ذخیره خون قبل از جراحی مناسب و منطقی باشد. در این مطالعه میزان خون ذخیره و مصرف شده در اعمال جراحی شکمی بررسی و سعی شد که معیارهایی برای پیش بینی نیاز به تزریق خون و راه کارهایی برای کاهش ذخیره خون ارایه گردد.   مواد و روش ها   در این مطالعه مقطعی آینده نگر، ۴۰۰ بیمار که قرار بود به صورت الکتیو تحت عمل جراحی شکمی قرار گیرند و برای آن ها درخواست ذخیره خون شده بود، وارد مطالعه شدند. قبل از جراحی، تعداد واحد خون ذخیره شده درخواستی ثبت شد. در حین عمل جراحی، میزان خون از دست رفته محاسبه و ثبت گردید. در پایان خون های مصرف شده و یا بازگردانده شده نیز ثبت شد. برای بررسی آزمون های کمی از t-test استفاده شد.   یافته ها   برای ۴۰۰ بیمار، ۸۳۲ واحد خون ذخیره شده بود که برای ۳۴۶ واحد، کراس مچ انجام و (۴/۲۵%) ۲۱۲ واحد به (۵/۳۳%) ۱۳۴ نفر تزریق گردید. نسبت خون کراس مچ شده به تزریق شده معادل ۶۳/۱= C/T محاسبه شد. میزان هموگلوبین و طول مدت جراحی از متغیرهای مرتبط با تزریق یا عدم تزریق خون بود.   نتیجه گیری   به دلیل این که در اکثر جراحی ها همه خون های ذخیره شده به مصرف نمی رسند، توصیه می شود ذخیره خون قبل از جراحی به حداقل رسانده شود و با حفظ زنجیره سرد، حمل و نقل و نگهداری خون به ویژه با تهیه یخچال مخصوص نگهداری خون در اتاق عمل، از هدر رفتن خون های مصرف نشده جلوگیری شود.   کلمات کلیدی : جراحی، انتقال خون، گروه خون و کراس مچ

Surgery, Blood Transfusion, Blood Grouping and Crossmatching, جراحی, انتقال خون, گروه خون و کراس مچ