نوشین حلمی سیاسی - مرکز تحقیقات انتقال خون موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون و پایگاه منطقه ای انتقال خون شهرکرد
محمدرضا دیهیم - استادیار مرکز تحقیقات انتقال خون موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون
فاطمه امیری - استادیار مرکز تحقیقات انتقال خون موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون
صدیقه امینی کافی آباد - دانشیار مرکز تحقیقات انتقال خون موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون

چکیده سابقه و هدف آسیب اکسیداتیو، یکی از عوامل مهم در تشکیل آسیب ذخیره پلاکت می باشد که منجر به کاهش کیفیت فرآورده پلاکت و کاهش بازده تزریق پلاکت می شود. به همین دلیل در این مطالعه به تاثیر خواص آنتی اکسیدانی ال- کارنیتین بر آسیب اکسیداتیو در پلاکت ها در طول مدت نگهداری پرداخته شد. مواد و روش ها در این مطالعه تجربی، ۱۰ کیسه کنسانتره پلاکتی تهیه شده در پایگاه انتقال خون تهران، به روش تصادفی ساده انتخاب گردید و با ۱۰۰ میلی مول ال-کارنیتین تیمار شد. سپس ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC) و  غلظت مالون دآلدئید(MDA) در پلاکت های تیمار با ال - کارنیتین در مقایسه با پلاکت های گروه کنترل(گروه فاقد ال - کارنیتین) در طول مدت زمان نگهداری پلاکت ها تحت شرایط آژیتاسیون ملایم در دمای ۲ ± ۲۰ درجه سانتی گراد تا ۵ روز اندازه گیری شد. یافته ها نتایج به دست آمده نشان می دهد که ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در گروه تیمار با ال-کارنیتین نسبت به گروه کنترل تا روز پنجم نگهداری بهتر حفظ شده بود و اختلاف معناداری بین دو گروه از نظر آماری وجود داشت(۰۰۵/۰ p= روز پنجم و ۰۰۷/۰ p= روز سوم). غلظت مالون دآلدئید نیز در گروه تیمار با ال-کارنیتین نسبت به گروه کنترل کمتر افزایش یافته بود(۰۰۵/۰ p= روز پنجم و ۰۰۸/۰ p= روز سوم). نتیجه گیری به نظر می رسد ال-کارنیتین با ممانعت از پراکسیداسیون لیپیدها و حفظ ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاکت ها، بتواند سبب کاهش آسیب اکسیداتیو در پلاکت ها در طول مدت نگهداری گردد و در آینده ممکن است بتوان از ال-کارنیتین به عنوان ماده افزودنی جهت ارتقای کیفیت پلاکت ها و کاهش آسیب ذخیره پلاکتی استفاده کرد.

Key words: Platelets, Oxidative Stress, L-Carnitine, کلمات کلیدی: پلاکت ها, استرس اکسیداتیو, ال-کارنیتین