فاطمه محمودی
محمود محمودیان شوشتری
زهره شریفی
سید مسعود حسینی

چکید ه   سابقه و هدف   پاروویروس B۱۹ انسانی، ویروسی بسیار کوچک با DNA تک رشته ای، بدون پوشش و عضو خانواده پاروویریده می باشد. پاروویروس B۱۹ انسانی موجب بروز تعدادی از بیماری های بالینی شامل اریتمای عفونی(بیماری پنجم)، هیدروپس فتالیس، بحران آپلاستیک گذرا، آرتروپاتی و کم خونی مادرزادی می شود. انتقال ویروس از طریق تنفس، انتقال خون و فرآورده های خونی است. DNA ی B۱۹ از طریق روش های حساس PCR قابل تشخیص است. بررسی های قبلی نشانگر آن است که افرادی که ایمونوگلوبولین از نوع IgG ضد ویروس در خونشان ظاهر شده، از نظر وجود ویروس منفی هستند. آنتی بادی های کلاس IgM پاروویروس B۱۹ انسانی به طور معمول برای چندین ماه و آنتی بادی کلاس IgG پاروویروس B۱۹ برای چندین سال و حتی تا پایان عمر دوام دارند. هدف این مطالعه تعیین شیوع پاروویروس B۱۹ انسانی در بین اهداکنندگان خون در تهران بود.   مواد وروش ها   مطالعه انجام شده از نوع مقطعی بود. به روش نمونه گیری تصادفی، سرم ۷۳۰ اهداکننده خون که از نظر anti-HIV Ab ، HBsAg و anti-HCV Ab منفی بودند، به لحاظ حضور IgM و IgG علیه پاروویروس B۱۹ ابتدا به روش الایزا بررسی شدند. سپس نمونه تمام سرم ها برای حضور DNA ویروس با روش semi-nested PCR مورد بررسی قرار گرفتند.   یافته ها   از میان ۷۳۰ اهداکننده خون، ۴ نفر(۵/۰%) در سرم آنتی بادی خاص IgM داشتند و سرم این افراد برای IgM anti-B۱۹ مثبت گزارش شد. از میان این تعداد اهداکننده، ۳۳۸ نفر(۵۰-۷/۴۲ = ۹۵% CI ، ۳/۴۶%) برای آنتی بادی خاص IgG مثبت بودند. DNA ی پاروویروس B۱۹ در هیچ یک از سرم های اهداکنندگان یافت نشد.   نتیجه گیری   با این که عفونت B۱۹ در برخی دریافت کننده های خون می تواند عوارض زیادی به همراه داشته باشد، هنوز غربالگری اهداکنندگان برای این ویروس اجباری نیست. از یک طرف شیوع IgG در میان اهداکنندگان تهرانی بالا بود و از طرف دیگر، هیچ یک از نمونه ها برای DNA ی B۱۹ مثبت دیده نشد که این به معنای پایین بودن خطر انتقال ویروس از طریق انتقال خون می باشد. مطالعات بیشتری بر روی تعداد زیادی از اهداکنندگان و هم چنین گروه های پر خطر لازم است.   کلمات کلیدی : پاروویروس، اهداکنندگان خون، شیوع، PCR

Parvovirus, Blood donors, Prevalence, PCR, پاروویروس, اهداکنندگان خون, شیوع, PCR