محمد محمدزاده
راحله حلبیان
مهشید محمدی پور
علی اصغر کیانی
احمد قره باغیان
ناصر امیری زاده
مهریار حبیبی رودکنار - دانشیار مرکز تحقیقات سازمان انتقال خون ایران، موسسه عالی آموزشی و پژوهشی طب انتقال خون

چکید ه   سابقه و هدف   مهم ترین مساله در پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی( MSC )، بقای پایین پس از پیوند می باشد. دست ورزی ژنتیکی آن ها، یک استراتژی در جهت حفاظت سلولی علیه آسیب های محیطی است. حفظ خاصیت تمایزی این سلول ها پس از دست کاری، مهم می باشد. در این مطالعه توانایی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی پس از دست ورزی با NRF۲ بررسی شد.   مواد و روش ها   در یک مطالعه تجربی، سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان جداسازی شد. ژن NRF۲ با روش TOPOcloning به وکتور pENTR وارد شد. با استفاده از تکنولوژی gateway ، ژن NRF۲ ، به وکتور pAd/CMV/V۵-DEST انتقال یافت. آدنوویروس نوترکیب در سلول های AD۲۹۳ تولید، سلول های بنیادی مزانشیمی به آن ها آلوده و بیان NRF۲ توسط RT-PCR تایید شد. پس از مواجهه سلول های بنیادی مزانشیمی دست ورزی شده با NRF۲ با شرایط استرسی، میزان بقا و آپوپتوز سلولی آن ها ارزیابی و تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی بیان کننده NRF۲ به رده استخوان و چربی بررسی شد.   یافته ها   ژن NRF۲ به طور موفقیت آمیزی در سلول های بنیادی مزانشیمی بیان شد. تمایز NRF۲-MSC ها به رده های استخوانی و چربی، نشان می دهد افزایش بیان NRF۲ ، خصوصیت تمایزی سلول های بنیادی مزانشیمی را تغییر نمی دهد.   نتیجه گیری   بیان NRF۲ ، فاکتور به خوبی شناخته شده حفاظت سلولی، با استفاده از سیستم بیانی آدنو ویروس، با ظرفیت تمایزی آن ها تداخل نمی کند. NRF۲-MSC ها ممکن است در آینده جهت استفاده در سلول درمانی بر اساس سلول بنیادی قابل استفاده باشند.

Mesenchymal Stem Cells, Nrf۲ Protein, TOPO, سلول بنیادی مزانشیمی, پروتئین Nrf۲, TOPO