somaieh mosazadeh
tahere khaleghdoost mohammadi
farideh hasavari
ehsan kazemnejad lili
anoush dehnadi

اهداف: آسپیراسیون محتویات معده، یکی از عوارض جدی و قابل پیش گیری در بیماران با تنگی لوله ایست که حتی می تواند منجر به مرگ شود در مورد ایمن ترین روش تغذیه جای بحث وجود دارد. از این رو این مطالعه با هدف «تعیین میزان بروز آسپیراسیون تنفسی دو روش تغذیه ی لوله ای بلوس متناوب و قطره ای متناوب کیسه ای»، انجام شد. روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، ۷۲ بیمار بستری در بخش آی سی یو و تروما که به روش لوله ای تغذیه می شدند، به روش تدریجی و پس از بررسی متغیرهای زمینه ای، به دو گروه بلوس متناوب و روش قطره ای متناوب کیسه ای تقسیم شده و هر دو گروه به طور مستقل و به مدت سه روز تغذیه شدند. سپس هر دو گروه از نظر میزان بروز آسپیراسیون تنفسی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از فرم ثبت مشخصات فردی، تغذیه ای، تنفسی و اطلاعات مربوط به دو روش تغذیه ای واحد های مورد پژوهش از مرکز آموزشی درمانی منتخب شهر رشت در سال ۱۳۸۹ انجام شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، استنباطی و نرم افزار SPSS۱۶ انجام شد. یافته ها: میزان بروز آسپیراسیون تنفسی در روش تغذیه ی لوله ای بلوس متناوب ۶/۵ درصد و در نوع قطره ای متناوب کیسه ای صفر بود و آزمون دقیق فیشر، تفاوت آماری معنی داری را بین دو گروه نشان نداد (۴۷/۰=p). نتیجه گیری: با توجه به عدم معنی دار بودن میزان آسپیراسیون تنفسی در دو گروه می توان ذکر نمود که روش بلوس متناوب هنوز هم به عنوان یک روش تغذیه ا ی استاندارد در کتب معرفی شده و اگر بر اساس اصول صحیح انجام گیرد خطر آسپیراسیون را کاهش می دهد.