mansoor delpasand
amir ashkan nasiripoor
pooran raiisi
masood shahabi

اهداف : هوش عاطفی یک دسته از توانایی­ها و مهارت ­ های غیر شناختی است که توانایی موفقیت فرد را در مقابله با فشارهای محیطی به­ویژه فرسودگی شغلی افزایش می­دهد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه­ی بین فرسودگی شغلی با هوش عاطفی انجام شد. روش ­ ها : پژوهش حاضر از نوع مطالعات هم­بستگی است که به صورت مقطعی و روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی، بر روی ۱۵۰ نفر از پرستاران بیمارستان ­ های تامین اجتماعی تهران در سال ۱۳۸۸ انجام شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسش ­ نامه استاندارد فرسودگی شغلی ماسلاچ و پرسش ­ نامه هوش عاطفی شرینک استفاده شد. داده ­ ها به شیوه ­ ی لیکرت جمع­آوری شده و با استفاده از آزمون­های تی و هم­بستگی پیرسون در سطح معنی­داری ۰۵/۰ و نرم­افزار SPSS۱۷ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ها : بین هوش عاطفی و خستگی هیجانی پرستاران ارتباط معنی­دار و معکوس وجود داشت (۲۳۴/۰- = r و۰۱۶/۰= p ). اما بین هوش عاطفی و عملکرد شخصی پرستاران ارتباط معنی­دار و مستقیم وجود داشت (۴۴۱/۰= r و ۰۰۱/۰ p<; ). بین هوش عاطفی و مسخ شخصیت ارتباط معنی­داری وجود نداشت (۱۵۰/۰- = r و ۱۲۴/۰= p ). علاوه بر این بین هوش عاطفی مردان و زنان اختلاف معنی­داری مشاهده شد (۰۴۸/۰= p ). نتیجه­گیری : برخورداری از هوش عاطفی منجر به کاهش فرسودگی شغلی پرستاران خواهد شد؛ لذا پیشنهاد می­شود بیمارستان­های تامین اجتماعی برای کاهش فرسودگی شغلی پرستاران نسبت به برگزاری دوره­های آموزشی لازم مبادرت ورزند.

هوش عاطفی, فرسودگی شغلی, پرستار, بخش­های مراقبت ویژه