سمیرا عیسی زاده رازلیقی - دانشجوی دکتری ، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده صنایع غذایی، گروه میکروبیولوژی مواد غذایی
مرتضی خمیری - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده صنایع غذایی، گروه میکروبیولوژی مواد غذایی
سید محمد هادی رضوی نیکو - عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گروه میکروبیولوژی
علی مویدی - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده صنایع غذایی، گروه میکروبیولوژی مواد غذایی
عبدالله اردبیلی - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده صنایع غذایی، گروه میکروبیولوژی مواد غذایی
محمد قربانی - عضو هیات علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده صنایع غذایی، گروه میکروبیولوژی مواد غذایی
اسماعیل محمودی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد خوراسگان اصفهان، بیماری شناسی گیاهی

برخی از مخمرها مانند زایگوساکارومایسس بیسپوریس و پیکیا اوکسیدنتالیس هنوز برای تعیین ویژگی­های کاربردی و نحوه استفاده در صنایع غذایی و دارویی نیازمند مطالعه بیشتر هستند. هدف از این مطالعه بررسی خواص کاربردی و آنتی­اکسیدانی زایگوساکارومایسس بیسپوریس بیسپوریس و پیکیا اوکسیدنتالیس جداشده از کامبوجا می­باشد. مواد و روش: برای این منظور ظرفیت آنتی اکسیدانی توسط روش رادیکال ۱،۱-دی فنیل-۲-پیکریل هیدرازیل (DPPH) و خواص کاربردی (زنده مانی تحت شرایط شبیه سازی شده دستگاه گوارش، آبگریزی، تجمع خود به خودی و خواص ضد میکروبی در برابر باکتر­های پاتوژن غذا زاد مانند استافیلوکوکوس اورئوس(Staphylococcus aureus)، یرسینیا اینتروکولیتیکا (Yersiniaenterocolitica)، باسیلوس سرئوس (Bacillus cereus) و اشریشیا اکلای (E.coli)) به روش لکه گزاری) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاص از این پژوهش نشان می­دهد که زایگوساکارومایسس بیسپوریس و پیکیا اوکسیدنتالیس به ترتیب دارای فعالیت آنتی اسیدانی در سطح عالی در حدود ۶۷/۶۷ و ۱۸/۶۹ درصد، ظرفیت تجمع خود به خود حدود ۴۴/۹۲ و ۳۰/۸۷ درصد پس از ۲۴ ساعت و فعالیت آبگریزی بالایی نسبت به زایلین در حدود ۵۱/۸۷  و ۱۲۷/۸۶ درصد می­باشد. همچنین درصد زنده­مانی این جدایه­ها تحت شرایط مشابه معده به ترتیب حدود ۵۴/۸۷ و ۸۷/۸۸ درصد و تحت شرایط مشابه پانکراتیک ۰۹/۹۷ و ۴۰/۹۴ درصد بوده است. زایگوساکارومایسس بیسپوریس مورد مطالعه در این آزمون در برابر یرسینیا اینتروکولیتیکا دارای فعالیت ضد میکروبی بوده اما هیچ فعالیتی علیه مابقی میکروارگانیسم­های مورد آزمون نشان نداده است. با توجه به نتایج نشان داد از این سویه­های مخمری که دارای پتانسیل لازم جهت استفاده به عنوان منبع طبیعی آنتی اکسیدان و مکمل پروبیوتیکی هستند که می­توان پس از انجام آزمون­های تکمیلی در تولید محصولات غذایی و دارویی استفاده کرد.

مخمر های کامبوجا, زایگوساکارومایسس بیسپوریس, پیکیا اوکسیدنتالیس, فعالیت آنتی اکسیدانی, ضد میکروبی