بررسی اثرات تیمول بر پلاک آتروم، میزان چربی های خون و شاخص های آتروژنیک سرم در موش های نر نژاد NMRI تغذیه شده با رژیم پرکلسترول

آترواسکلروز با انباشتگی چربی و پاسخ التهابی در لایه داخلی عروق مشخص می شود و می تواند باعث باریک شدن و یا انسداد کامل شریان شود. تیمول، یک مونوترپن فنولیک با خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است. هدف ازاین مطالعه بررسی اثرات تیمول بر میزان لیپیدهای خون، شاخص های آتروژنیک و پلاک آتروما در موش NMRI تغذیه شده با غذای پرکلسترول (HCD: high cholesterol diet)می باشد. ۴۵سر موش نر NMRI به ۵ گروه تقسیم شدند (۹n=): حیوانات گروه کنترل، غذای معمولی دریافت کردند. در حالیکه گروه HCD غذای حاوی کلسترول ۲% برای ۱۸ هفته دریافت کردند. حیوانات گروه شم برای ۱۲ هفته HCD و سپس برای ۶ هفته غذای معمولی به همراه حلال تیمول (روغن آفتابگردان) دریافت کردند.گروه های تجربی ۱ و ۲ برای ۱۲ هفته HCD دریافت و سپس غذای معمول را همراه تیمول با دوزهای mg/kg ۱۲ و mg/kg۲۴ برای ۶ هفته به ترتیب دریافت کردند. در پایان مطالعه، میزان لیپیدها و شاخص های آتروژنیک سرم اندازه گیری شد. همچنین رگ آئورت از لحاظ میکروسکوپی ارزیابی شد.در مطالعه حاضر تغذیه با HCD منجر به تشکیل پلاک آتروم، افزایش میزانتری گلیسرید، توتال کلسترول، شاخص های آتروژنیک و کاهش معنی دار لیپوپروتئین با چگالی بالا کلسترول (HDL-C) گردید. درمان با هر دو دوز تیمول به طور معنی داری این تغییرات را کاهش داد و باعث بهبود چربی های خون، شاخص های آتروژنیک سرم و پلاک آتروم گردید. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که تیمول می تواند برای درمان افزایش توتال کلسترول، تری گلیسرید و برای بهبود پلاک آتروم استفاده گردد.

Keywords:

شاخص های آتروژنیک , آترواسکلروز , کلسترول , چربی های سرم , تیمول