زهرا حسین زاده - کارشناس فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
علی صادقی ورزقان - دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش هوشبری، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران

زمینه و هدف: شناخت عوامل مهارکننده اثرات منفی استرس شغلی و فراهم اوردن سلامت روان مطلوب یکی از موضوعات اساسی در مطالعات رفتاری جوامع امروزی است.دانشجویانی که سطح بالایی از استرس دارند، خود را فاقد اعتماد به نفس، ناتوان در کنترل ضعف های شغلی و فرآیند های تحصیلی می یابند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی سطح استرس شغلی دانشجویان کارشناسی فناوری اطلاعات سلامت دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. روش کار: در این پژوهش توصیفی-تحلیلی، جامعه آماری شامل کلیه فراگیران مقطع کارشناسی رشته فناوری اطلاعات سلامت در حال تحصیل ترم های ۳، ۵و۷ در سال ۱۴۰۰بود(N=۵۵). داده ها با استفاده از پرسشنامه معتبر استرس شغلی Osipow جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS۱۸ تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین تنش کل در گروه سنی بالای ۲۲ سال برابر ۱۶۱ و زیر ۲۲ سال برابر ۱۵۷ بود (۰۲۸/ ۰= Pvalue). میانگین نمره تنش شغلی کلی در زنان و مردان یکسان بود۰ مقایسه نشان داد دانشجویان ترم های ۷و ۵ (میانگین=۱۶۸) از تنش بیشتری نسبت به دانشجویان ترم ۳ (میانگین =۱۵۲) برخوردار بودند(۰۱۷/ ۰= Pvalue). نتیجه گیری: فراگیران رشته فناوری اطلاعات سلامت در این دانشگاه از استرس شغلی متوسط تا شدیدی رنج می بردند. استرس فراگیران زن و مرد یکسان بود. فراگیران مسن تر استرس بیشتری نسبت به فراگیران جوان تر داشتند. حل این مساله نیازمند توجه ویژه سیاستگذاران آموزشی دانشگاه در زمینه مشاوره و حمایت دانشجویی است.

استرس، استرس شغلی، دانشجویان