حامد نظیف - کارشناس ارشد مدیریت پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بردسکن، ایران
محمد قلی پور - کارشناس ارشد پرستاری سالمندی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بردسکن، ایران
برات اله حسن پور - کارشناس پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، بردسکن، ایران
امیررضا صالح مقدم - مربی، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

زمینه و هدف: توانایی مهارت های ارتباطی، به عنوان یکی از مهارت های اجتماعی پایه در نظر گرفته شده است. پرستاران در محیط کار نیازمند برخورد و تعاملات بیشمار از جمله تعامل با سایر پرستاران، بیماران، خانواده بیماران، سوپروایزرها و همچنین افراد دیگری در بیمارستان می باشند. برقراری ارتباط صحیح، اثرات مثبتی بر بیماران از جمله بهبود علایم حیاتی، کاهش درد و اضطراب، افزایش رضایت مندی، ارتقای پیامدهای درمانی و مشارکت بهتر در برنامه های درمانی بیماران دارد. هدف این مطالعه مروری، تبیین و شناسایی هر چه بیشتر مفهوم ارتباط بین فردی و جایگاه آن در علوم پزشکی و به طور خاص پرستاری است.روش بررسی: این پژوهش یک مقاله مروری است. در این مطالعه، از کلیدواژه های "ارتباط بین فردی"، "پرستاران" و "مهارت اجتماعی" در بانک های اطلاعاتی magiran ، sid ،google scholar، pubmed، در محدوده زمانی سال۲۰۰۰ تا کنون، جهت جست و جو استفاده شد. در مجموع ۲۰ مقاله مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع مطالعات بررسی شده، در ۱۵ مطالعه ارتباط بین فردی پرستاران رضایت بخش و قوی و در پنج مطالعه در حد متوسط گزارش شده بود. نتیجه گیری: شناخت توصیف و درک پرستاران از ارتباط آن ها در ابعاد گوناگون می تواند داده های ارزشمندی در کاهش و رفع مشکلات موجود و برنامه ریزی در این حرفه را بیان دارد، به طوری که با بهبود و اصلاح ارتباطات حرفه ای بتوان کیفیت ارایه خدمات حرفه ای به بیماران را تضمین نمود.

ارتباط بین فردی، پرستاران، مهارت اجتماعی