پریسا قبادی - دکتری شهرسازی اسلامی، مدرس دانشگاه، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
آیدا ملکی - دانشیار، مهندسی معماری/انرژی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز ، تبریز، ایران
امیر دهقان - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
مرتضی میرغلامی - استاد، شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
سیدعلیرضا عالی - کارشناس ارشد طراحی شهری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران

پیاده مداری ازجمله مقولاتی است که هم در مطالعات و هم از نگاه مسئولین شهری جهت انجام اقدامات اجرائی در هر شهر از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی برخی از تجارب موفق شهرهای پیاده محور و اقدامات مرتبط با هریک به منظور کاربست و بومی سازی آنها برای شهر تبریز انجام پذیرفته است. در بخش مبانی پس از پرداختن به مقوله پیاده مداری، شاخص های تعیین مطلوبیت و کیفیت مسیر پیاده: کالبدی، محیطی و اجتماعی تبیین و سنجه های مرتبط با هریک ارائه گردید. نمونه های خارجی و داخلی انتخابی، بر اساس شاخص های استخراج شده در بخش مبانی به کمک روش ANP مورد تحلیل قرار گرفتند. پس از لحاظ نمودن اسناد فرادست، مقایسه وضعیت تبریز با نمونه های موفق بررسی و عمده مشکلات شهر تبریز در راستای پیاده مداری مطرح و در انتها نتیجه گیری در قالب ارائه پیشنهادات تبیین گردید. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که اگرچه در سال های اخیر اقدامات خوبی در زمینه پیاده مداری در تبریز به صورت پراکنده صورت پذیرفته است، اما مقوله پیاده مداری موضوعی است که نیازمند بررسی و نگاهی جامع در طولانی مدت، با نظرسنجی و مشارکت مردم جهت موفقیت پروژه هاست. در پژوهش حاضر سعی شد تا کاربست هایی که بیشتر مرتبط با ابعاد کالبدی است ارائه گردد اما علاوه بر ابعاد کالبدی، ابعاد دیگری نظیر فرهنگی، اجتماعی و موارد دیگر نیز در موفقیت پروژه ها نقش آفرینند.

پیاده محور، تبریز، شاخص های پیاده مداری، ANP