فرهاد ثاقبی - گروه حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد صفا دشت

توسعه روز افزون و رو به رشد جمعیت شهرها و ایجاد کلانشهرها موجب تکامل مدیریت شهری شده است. چالش و مشکلات شهرها، موجب تغییر رویکرد در مدیریت شهری مسئولین و مدیران شهری به منظور مقابله خردمندانه با مسائل شهرها و توسعه پایدار شده و آنها را به سمت مدیریت یکپارچه شهری سوق داده است. مدیریت یکپارچه شهری به معنای اتخاذ یک رویکرد کلنگرانه و طراحی سازوکارهایی جهت پیگیری رویکرد مذکور در مدیریت امور شهر است. شهر سیستمی پویا است که عملکرد ساختارهای آن پیوسته با هم در تعامل است. مدیریت چنین سیستمی و رسیدن به پایداری مستلزم هماهنگی و یکپارچگی است. مدیریت یکپارچه شهری مفهومی است که در برابر چندگانگی مراجع و عناصر مداخله گر در حوزه مدیریت شهری شکل گرفته است و با تداعی مفهوم حکومت محلی در پی ساماندهی حوزه مدیریت شهری در چارچوب سیستمی مشخص و جامع و با عناصری به هم پیوسته و یکپارچه می باشد. تجربه بسیاری از کشورها نیز گویای این واقعیت است که دستیابی به توسعه پایدار شهری مستلزم سیستم مدیریت شهری یکپارچه در سطوح مختلف سیاستگذاری، برنامه ریزی، تصمیم سازی، تصمیم گیری و اجراست. بنابراین برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری را ناگزیر به اتخاذ رویه برنامه ریزی واحد و یکپارچه برای ایجاد هماهنگی بین اولویت ها و نیازهای مختلف می کند. مدیریت یکپارچه شهری موجب می شود اطلاعات اضافی حذف شود، ضعف یک نوع منابع اطلاعاتی توسط دیگری تکمیل شود و چندین منبع اطلاعاتی برای انجام وظایف بیشتر با هم ترکیب شوند. به طور کلی مدیریت یکپارچه شهری، شهرها را به سمت توسعه پایدار سوق می دهد.

تصمیم سازی، تصمیم گیری، توسعه شهری