فرهاد ثاقبی - گروه حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد صفا دشت

به صورت خلاصه می توان گفت مفهوم مدرن «شهر پایدار» در عصر تحول دیجیتال و انقلاب صنعتی چهارم کارایی لازم را ندارد. جامعه نسل پنج به قرائت جدیدی از مدیریت شهری نیاز دارد که هم از جنبش مدرن پایداری پشتیبانی کند و هم با تحولات دیجیتال همگام باشد. این زمینه پیدایش مفهوم «شهر هوشمند پایدار» را پدید آورده است. امروزه با توسعه شهرنشینی, جوامع با چالشهای فراوانی برای ایجاد زیر ساخت ها و تامین نیازهای روز افزون ساکنین روبرو شده اند. پس از گذر از عصر کشاورزی و عصر صنعتی، وارد عصر دانش و ارتباطات شده ایم و روز به روز فناوری ها و تسهیلاتی که ارتباطات و سایر امور را تسهیل می کنند وارد زندگی مردم می شوند؛ پس می توان از این فناوری ها در جهت کاهش یا حتی حذف مشکلات پیش روی جوامع مختلف استفاده کرد. هدف این مقاله جایگاه شهرداری در تحقق توسعه پایدار هوشمند در کلانشهرها می باشد. نتایج نشان می دهد رشد روز افزون جمعیت و تمرکز آنها در شهرها آثار مخرب و اغلب فاجعه آمیزی را بر زیستگاه های طبیعی و زندگی بشر می گذارد و شهرها را در معرض بحران های ناگوار از جمله تخریب محیط زیست. نزول زیربناهای موجود, فقدان دسترسی به زمین سرپناه, آلودگی های زیست محیطی, خطر کمبود و اتمام منابع طبیعی و در نهایت اتلاف سرمایه های طبیعی و انسانی قرار می دهد. از همین رو لازم است در شیوه سنتی مدیریت شهرها تجدید نظر نمود و شیوه های جدید مبتنی بر مدیریت واحد شهری بصورت هوشمند را جایگزین نمود.

مدیریت واحد شهری، رشد هوشمند شهری