مطالعه تجربی عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Nizimuddiniazanardinii بر ضایعات هیستوپاتولوژیکی کبدی القاء شده توسط انسداد مجرای صفراوی در موش های صحرایی
عنوان مقاله: مطالعه تجربی عصاره اتانولی جلبک قهوه ای Nizimuddiniazanardinii بر ضایعات هیستوپاتولوژیکی کبدی القاء شده توسط انسداد مجرای صفراوی در موش های صحرایی
شناسه ملی مقاله: JR_JCPS-18-1_001
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_JCPS-18-1_001
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
مدارا نصیری - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مهسا آل ابراهیم - گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رامین حاجی خانی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پژمان مرتضوی - گروه پاتولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
مدارا نصیری - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
مهسا آل ابراهیم - گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
رامین حاجی خانی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
پژمان مرتضوی - گروه پاتولوژی، دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
فیبروزکبدی بهعنوان یک عامل ایجاد مرگومیر در انسان شناخته شده است. استرس اکسیداتیو در بیماری کبد_کلستاتیک بهعنوان رابط بین آسیبکبدی و فیبروز کبدی عمل میکند. بنابراین هرعاملی که توانایی متعادلکردن آسیباکسیداتیو را داشته باشد، قادربه کاهش فیبروز در کبدکلستاتیک خواهد بود.جلبک قهوهایNizimuddiniazanardiniiیکی از منابع طبیعی در اکوسیستم دریایی است کهحاوی ترکیبات فعال بیولوژیکی بوده واثرات ضدالتهابی، ضدسرطانی، ضدقارچی و آنتیاکسیدانی آن شناخته شده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر عصاره اتانولی جلبک قهوهایNizimuddiniazanardiniiبر ضایعات هیستوپاتولوژیکی کبدی القاء شده با انسدادمجرایصفراوی در موشهای صحرایی نر بود. ۵۴ سر موش صحرایی نر بطور تصادفی در ۹ گروه تقسیمبندی شدند (n=۶). گروهکنترل (موشهای دستنخورده)، گروه شم (لاپاراتومی بدون انسداد مجرای صفراوی)، گروههای کنترل عصاره جلبک (۵۰، ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیگرم برکیلوگرم)، گروه BDL، گروههای درمان تجربی (موشهای BDL + عصاره جلبک با غلظت ۵۰، ۱۰۰ یا ۲۰۰ میلیگرم برکیلوگرم). BDLسطح سرمی آسپارتاتآمینوترانسفراز، آلانینآمینوترانسفراز، آلکالینفسفاتاز، بیلیروبین تام، کلسترول و تریگلیسیرید را بطور معنیداری نسبت به گروه شم افزایش داد، درحالی که سطوح آنزیمهای آنتیاکسیدانی سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در کبد و سطح سرمی آلبومین و پروتئینتام را کاهش داد. درمان موشهای صحرایی BDL با عصاره جلبکاین تغییرات را بهبود بخشید.براساس رنگآمیزی تریکرومماسون،BDLبهطور قابلتوجهی باعث ایجاد فیبروز در کبد گردید.این تغییرات نیز با تیمار عصاره جلبکبهصورت وابستهبه غلظت کاهش یافت. نتایج این مطالعه اثر محافظت_کبدی و ضدفیبروزیNizimuddiniazanardiniiدر کبدکلستاتیکرا نشان داد. اثر ضدفیبروزی این جلبکاحتمالا ناشی از اثرات آنتیاکسیدانی ومهار رادیکالهای آزاد می باشد.
کلمات کلیدی: انسداد مجرای صفراوی, کلستاز, فیبروز کبدی, جلبک قهوه ای, Nizimuddiniazanardinii
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1825138/