کسری سیفی - دانشجوی دکتری پترولوژی، گروه زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهر

منطقه مورد مطالعه کوهستان تنبور می باشد که در شمال شرق سیرجان در استان کرمان واقع شده است. این منطقه، از نقطه نظر تقسیمات واحدهای رسوبی- ساختاری ایران جزء پهنه ساختاریسنندج - سیرجان می باشد. واحدهای سنگ شناسی اصلی منطقه شامل اسلیت، فیلیت، میکاشیست، گرین شیست، آمفیبولیت، مرمرهای دولومیتی - کلسیتی و کوارتزیت می باشند. بر پایه نتایج آنالیز الکترون میکرو پروبEPMA) و مطالعات مینرال شیمی مشخص گردید، که کلریت های موجود در کلریت بیوتیت شیست ها ( میکا شیست ها )، از انواع غنی از آهن و از نوع ریپیدولیت وکلریت های موجود در اپیدوت آمفیبولیت ها، از انواع غنی از منگنز و از نوع پسدوتورنجیت می باشد.بیوتیت های موجود در میکاشیست های منطقه مورد مطالعه از نوع ایستونیت می باشند و در این بیوتیت ها مقادیر کمیTiO2 وجود دارد. گارنت های موجود در سنگهای منطقه مورد مطالعه بیشتر ترکیب آلماندن( 68.544 تا 60.065 درصد)، گروسولر( 19.984 تا 16.88 درصد) و اسپسارتین( 7.079 تا 5.422 درصد) دارند. مطالعات مینرال شیمی که بر روی کانی های آمفیبول و پلاژیوکلاز موجود در متابازیت های منطقه انجام شد، نشان می دهد که آمفیبول های موجود در این سنگها، از نوعاکتینولیت در اکتینولیت شیست ها، فروچرماکیت تا فروچرماکیت- هورنبلند در اپیدوت آمفیبولیت ها و مگنزیو هورنبلند در آمفیبولیت ها، می باشند. پلاژیوکلاز های موجود در این سنگها، از نوع آلبیت دراکتینولیت شیست ها، الیگوکلاز با 24.2 تا 19.5 درصد آنورتیت در اپیدوت آمفیبولیت ها و الیگوکلاز 26.6 تا 16.9 درصد آنورتیت در آمفیبولیت ها، می باشند

کوهستان تنبور، پتروگرافی، مینرال شیمی ، گارنت، آمفیبول ، پلاژیوکلاز)