Elaheh Koolaee - استاد روابط بین الملل، مرکز مطالعات عالی بین المللی، دانشگاه تهران، تهران
Mandana Tishehyar - استادیار روابط بین الملل، دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران، تهران

در سده بیستم، بویژه در دوران جنگ سرد، دو ایده ملی گرایی و بین الملل گرایی رقیبان اصلی در میان مکاتب فکری گوناگون در حوزه مطالعات بین الملل بودند. اما امروزه همگرایی جهانی میان دولت ها و ملت ها از دیدگاه های اقتصادی، فرهنگی و ارتباطی، جهانی شگفت را آفریده که در آن همگرایی ها بیش از گذشته شده اند و منافع واحدهای سیاسی بیش از پیش در همکاری با یکدیگر تعریف شده است. برپایه این نظم نوین جهانی، مهمترین روندهای بین المللی، دو رویکرد منطقه گرایی و جهان گرایی به شمار می روند. پدیدار شدن رژیم های منطقه گرایی کارآمد در اروپا و نیز در جنوب شرق آسیا، در حالی که آنان همچنان همبستگی خود را با روندهای جهانی حفظ کرده اند، الگوی مناسبی را برای دیگر مناطق جهان فراهم آورده اند تا اتحادهای منطقه ای را در چارچوبی جهانی، برسازند. در این نوشتار تلاش شده است تا یکی از موضوعات مهم در منطقه سازمان همکاری شانگهای – که کاوش و ترابری و فروش انرژی در این منطقه است – در چارچوب رهیافت های منطقه گرایانه و جهان گرایانه بررسی شود. بر این پایه، چشم انداز همکاری در زمینه انرژی میان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای و دیدگاه بازیگران توانمند در این منطقه درباره این همکاری ها، واکاوی خواهند شد. همچنین چالش ها و فرصت های پیش روی تولیدکنندگان و مصرف کنندگان این کالای استراتژیک برای رسیدن به امنیت دسترسی به انرژی در این منطقه، بررسی خواهند شد.

منطقه گرایی, سازمان همکاری شانگهای, اوراسیا, چین, روسیه, آسیای مرکزی, انرژی