Farhad Darvishi - استادیار علوم سیاسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین
Ameneh Jalilvand - - دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)

منطقه خلیج فارس به دلیل موقعیت ژئواستراتژیک خاص خود، همواره در طول تاریخ شاهد حضور قدرت های خارجی در دامان خود بوده و کشف منابع عظیم نفتی در منطقه نیز اهمیت آن را دوچندان ساخت. در این میان و در چند دهه اخیر، از نظر گستره حضور، آمریکا سهمی بیشتر از دیگر قدرت ها در منطقه داشته است. جنگ دوم خلیج فارس و بحران متعاقب آن در سال ۱۹۹۰، باعث تقویت موقعیت نظامی منطقه ای آمریکا شد. تحرکات و اقدامات آمریکا در خلیج فارس بین سال های ۲۰۰۸-۱۹۹۱ همواره مبتنی بر یک رشته علایق و اهداف ویژه منطقه ای بوده است که از جمله مهمترین آنها، می توان به نفت، حفظ ثبات منطقه ای، جلوگیری از گسترش سلاح های کشتار جمعی و مبارزه با تروریسم اشاره کرد. کشورهای عربی منطقه به دلیل دارا بودن منابع عظیم نفتی، جایگاه ویژه ای در سیاست ایالات متحده آمریکا دارند. نمودهای این اهمیت و جایگاه را می توان در موافقتنامه های همکاریهای دوجانبه دفاعی، پایگاهای نظامی و قراردادهای امنیتی آمریکا با این کشورها مشاهده کرد. تداوم حضور آمریکا در خلیج فارس بعد از جنگ دوم خلیج فارس، تاثیرات مهمی برکشورهای عربی منطقه داشته است. پرداختن به این تاثیرات بین سال های  ۲۰۰۸-۱۹۹۲ بخشی از هدف این مقاله می باشد. یافته های این پژوهش نشان می دهد رشد نظامی گرایی آمریکا بعد از بحران خلیج فارس در منطقه، وابستگی کشورهای عربی به ایالات متحده آمریکا و در نتیجه کاهش مشروعیت داخلی دولتهای آنها را به دنبال خواهد داشت.

نظامی گری, مشروعیت, نفت, خلیج فارس, ایران, آمریکا