Seyed Sadrodin Moosavi Jashni - استادیار علوم سیاسی، پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، تهران
Mohammad Nooralah - کارشناس ارشد مطالعات جهان، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران

مقاله حاضر تلاشی است برای بررسی تاثیرات خط لوله صلح ایران- پاکستان- هند، بر همکاری سه جانبه بین این کشورها در چارچوب همکاری های منطقه ای. منطقه جنوب آسیا شاهد سه جنگ بین هند و پاکستان در دهه های چهل، شصت و هفتاد میلادی بوده و هر دو کشور از دهه پنجاه میلادی تا کنون در وضعیت آمادگی نظامی بوده اند. امروز هر دو کشور به یک فضای صلح آمیز و آرام برای ورود به مرحله همکاری جدی دوجانبه با یکدیگر و همکاری سه جانبه با ایران نیاز دارند. هند و پاکستان برای توسعه اقتصادی خود به منابع انرژی بویژه گاز نیاز شدید دارند در حالی که ایران دومین منابع نفت جهان را در اختیار دارد. فرضیه اصلی این پژوهش عبارت است از: این خط لوله از یک طرف می تواند به عنوان بازدارنده عمل کرده و نقش تنش زدایی بین هند و پاکستان داشته باشد و از طرف دیگر می تواند زمینه را برای اعتمادسازی، بویژه بین هند و پاکستان، در منطقه ای ژئوپلیتیکی که نیروهای فرامنطقه ای در صدد تضعیف هرگونه تلاش برای همکاری منطقه ای هستند، فراهم سازد. این پژوهش در چارچوب نظریه ژئوپلیتیکی «استیفن جونز» تحت عنوان «میدان واحد» تاثیر خط لوله صلح را بر توسعه منطقه ای ارزیابی می نماید.

خط لوله صلح, گاز, همکاری منطقه ای, انرژی, ایران, پاکستان, هند