علی زابلیان طرقی - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی، گرایش آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی
محمدحسین تقدیری - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی، گرایش آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی
محمد یوسفی مقدم - دانشجوی کارشناسی پیوسته علوم تربیتی، گرایش آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید بهشتی

زمینه: دین و باورهای آن نقش اساسی در سلامت روحی هرجامعه ای دارد. برکات خداشناسی به کودک و نوجوان و اطرافیان آنها میرسد، بنابراین خداشناسی را باید از همان دوران ابتدایی در کودکان تقویت کرد. هدف: این پژوهش با هدف شناخت ضعفهای دینی دانش آموزان ابتدایی و ارایه راهکار برای بهبود ضعفها انجام شده است. روش: این پژوهش کیفی، کاربردی، اقدام پژوهی عملی میباشد، برای تشخیص ضعف در خداشناسی دانش آموزان از مصاحبه نیمه ساختار یافته با معلم و خود دانش آموزان استفاده شده، در این پژوهش همچنین از تکنیک سه سویی سازی به منظور سنجش روایی تاییدی و برای پایایی از روش موازی سازی با شباهت ۷۴ درصدی در پاسخهای متخصصان به مصاحبه تحلیلی رفتاری استفاده شده است. یافته ها: در این پژوهش دو راهکار تشویق و تنبیه و داستان و قصه گویی اجرا شده و دانش آموزان بعد از اجرای دو هفته ای این راهکارها تغییر رفتار محسوسی نسبت به قبل در آن ها دیده شده است. نتیجه گیری: از از این رو به معلمان پیشنهاد می.شود که در مدارس اهتمام بیشتری نسبت به خداشناسی دانش آموزان به خصوص در سنین کودکی و نوجوانی داشته باشند زیرا تعلیم و تربیت دینی جایگاه خاصی در حفظ هویت ملی، هنجارهای اجتماعی، روحیه میهن دوستی و حفظ و حراست از کشور دارد و برای مقابله با بحران هویت به خصوص در این دوره که دینداری یکی از سخت ترین کارها میباشد باید سرمایه گذاریهای لازم از طریق مربیان، دست اندرکاران متعهد و دلسوز صورت گیرد.

خداشناسی، تربیت دینی، اقدام پژوهی، آموزش ابتدایی