فاطمه حیدری - کارشناسی ارشد، علوم تربیتی ، دانشگاه پیام نور واحد همدان

هدف از این تحقیق بررسی مقایسه اثربخشی آموزش والدین با رویکرد آدلری و بازی درمانی گروهی بر نشانه های پرخاشگری کودکان پیش دبستانی در مناطق یک و دوی شهر همدان می باشد. جامعه آماری؛ به صورت تصادفی ۱۲ نفر از مادران در گروه آموزش والدین و ۱۲ نفر از کودکان در گروه بازی درمانی که حاضر به همکاری بودند قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری برای این تحقیق عبارت بود از پرسشنامه که برای پرسشنامه پرخاشگری از پرسشنامه واحدی و همکاران(۱۳۸۷) استفاده شد ، برای روایی آن نیز باید گفت در پژوهش احدی ضریب اعتبار آلفای کرونباخ در کل مقیاس ۹۸/۰ و در عامل های چهارگانه پرخاشگری کلامی -تهاجمی ، فیزیکی -تهاجمی ، رابطه ای و خشم تکانشی به ترتیب ۹۳/۰ ، ۹۲/۰ ، ۹۴/۰ و ۸۸/۰ به دست آمده است .به طور کلی نتایج تحقیق احدی و همکاران نشان داد که مقیاس اندازه گیری پرخاشگری را می توان به عنوان یک ابراز پایا و معتبر در محیط های آموزشی ، پژوهشی و بالینی به کار برد. پایایی این تحقیق به مقدار ۹۵/۰ می باشد که چون از مقدار ۷۰/۰ بیشتر است لذا می توان گفت که از مقدار پایایی خوبی برخوردار است . در این پژوهش از سه فرضیه بشرح آموزش مادران کودکان به روش آدلری بر کاهش علائم کودکان مبتلا به پرخاشگری تاثیر دارد . بازی درمانی گروهی بر کاهش علائم کودکان مبتلا به پرخاشگری تاثیر دارد. بین اثربخشی آموزش مادران به روش آدلری و بازی درمانی گروهی کودکان بر کاهش علائم کودکان مبتلا به پرخاشگری تفاوت وجود دارد استفاده شده است که کلیه فرضیات درسطح معناداری ۰۵/۰ تایید شدند.

اثربخشی آموزش والدین ، بازی درمانی گروهی ، رویکرد آدلری و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی .