- دانشجوی دکتری، استاد، استاد گروه علوم و صنایع غذایی و استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه فردوسی مشهد
- استاد گروه صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد
- استاد گروه صنایع غذایی دانشگاه فردوسی مشهد
- استادیار گروه زیست شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده هدف از این مطالعه بررسی اثرات روش­های مختلف استخراج بر فعالیت ضداکسایشی گیاه اناریجه (pimpinella affinis) بود. عصاره گیاه اناریجه با استفاده از روش­های ماسراسیون، اولتراسوند و استفاده از سیال فوق بحرانی استخراج شد. بازده استخراج و میزان ترکیبات فنولی عصاره­ها اندازه گیری شد و ارزیابی فعالیت ضد اکسایشی عصاره در چهار سطح غلظتی (۵۰۰، ۱۰۰۰، ۱۵۰۰ و ۲۰۰۰ ppm) با استفاده از آزمون مهار رادیکال آزاد DPPH و بیرنگ شدن بتاکاروتن:لینولئیک اسید انجام شد. فراکسیون ترکیبات فنولی با استفاده از دستگاه LC-MS تعیین شد. مقادیر فنول کل عصاره­ها بین ۶۹/۱۸۳۶-۲۵/۱۵۰۲ (g E۱۰۰mg GA/) بود. نتایج نشان داد روش استخراج با سیال فوق بحرانی و استخراج با اولتراسوند به ترتیب بالاترین بازده استخراج و ترکیبات فنولی را داشتند. عصاره حاصل از اولتراسوند بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی را در روش مهار رادیکال آزاد DPPH داشت. بیشترین ترکیب سازنده عصاره (۵۴/۱۳%)، کلروژنیک اسید بود. نتایج این تحقیق پیشنهاد می کند عصاره اناریجه به دلیل دارا بودن ترکیبات فنولی، دارای خاصیت ضد اکسایشی بوده و میتواند جایگزین مناسبی برای نگهدارنده های سنتزی باشد.

کلید واژگان: اناریجه, روش های استخراج, آنتی اکسیدان