مقایسه منبع کنترل (درونی- بیرونی) و احساس تنهایی در دانشجویان ورزشکار زن و مرد

امروزه نقش فعالیت های ورزشی به عنوان عامل مؤثر در بهبود عملکردهای روان شناختی و فیزیولوژیکی در زنان و مردان ورزشکار امری کاملاً روشن و بدیهی است. از جمله ویژگی های روان شناختی که مرکز توجه این پژوهش می باشد، منبع کنترل (درونی- بیرونی)، و احساس تنهایی است. از آنجایی که در اکثر تحقیقات مقایسه بین ویژگی های روان شناختی ورزشکاران و غیر ورزشکاران، بدون در نظر گرفتن جنسیت صورت گرفته، نیاز به تحقیقات بیشتری در زمینه بررسی و مقایسه ویژگی های شخصیتی زنان و مردان ورزشکار احساس می شود. بنابراین محقق در صدد است بررسی کند که جنسیت و ورزش چه تأثیری در تغییر ویژگی های منبع کنترل و احساس تنهایی در ورزشکاران دارد و این ویزگی ها را به چه سمت و سویی هدایت می کند؟ کاسکن ارسلن و همکاران (2010)، در پژوهش خود دریافتند که امتیازات استاندارد شخصیتی دانشجویان مرد، نسبت به دانشجویان زن بالاتر بود. دنی و استینر (2008)، در پژوهش خود تحت عنوان تأثیرات شادی بخش، منبع کنترل بیرونی و درونی در ورزشکاران نخبه دانشگاهی، توسعه و تقویت ویژگی های شخصیتی را که می تاند سپری در برابر سختی ها باشد را روشن کردند. با توجه به اینکه اکثر نظریه های موجود در روانشناسی با تناقضاتی نیز روبرو بوده، تحقیقات زیادی نیاز است تا به صورت یک نظریه مسئول و قاطع، تأثیر جنسیت بر روی منبع کنترل (درونی- بیرونی) و احساس تنهایی در ورزشکاران زن و مرد را بیان کند. هدف تحقیق حاضر، مقایسه منبع کنترل (درونی- بیرونی) و احساس تنهایی در دانشجویان ورزشکار زن و مرد شرکت کننده در دومین المپیاد ورزشی منطقه 9 دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. فرضیه این پژوهش عبارت است از: بین زنان و مردان ورزشکار از نظر ویژگی احساس تنهایی، منبع کنترل درونی و بیرونی (گرایش به شانس و افراد قدرتمند) تفاوت وجود دارد.