تأثیرات خود گفتاری آموزشی و انگیزشی بر عملکرد حرکتی دانشجویان پسر

خودگفتاری به تکنیک هایی اشاره می کند که ورزشکارانی که به تفکر مستقیم مرتبط به ورزش نیاز دارند، از جملات خودکار بازتابی و عمدی (مثل توقف- اندیشه) استفاده می کنند و در افزایش تمرکز بر انگیزش مرتبط بر عملکرد مؤثر است. دو نوع عمده خودگفتاری آموزشی و ا نگیزشی وجود دارد (هاردی، 2006). خودگفتاری آموزشی به جملات طراحی شده جهت تقویت عملکرد بوسیله تمرکز بر جنبه های تکنیکی مهارت اشاره داردو خودگفتاری انگیزشی به جملات طراحی شده در ایجاد حس اعتماد به نفس، افزایش تلاش صرف ا نرژی و ا یجاد روحیه مثبت اشاره می کند (هاردی و دیگران، 1996) خودگفتاری آموزشی، برای مهارتهایی سودمندتر است که نیاز به زمانبندی یا دقت دارند و خودگفتاری انگیزشی برای مهارتهایی که به توان یا استقامت نیاز دارند سودمند تر است (هاردی و دیگران، 2009). لاندین (1994) پیشنهاد کرد که واژه های کلیدی باید مختصر و از لحاظ آوایی ساده باشند و از لحاظ منطفی مرتبط با عناصر مهارت و هماهنگ با زمانبندی عمل باشند. این پژوهش از نحوه نیمه تجربی (شامل 2 گروه تجربی و یک گروه کنترل) می باشد. طرح تحقیق حاضر به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. گروه اول که خودگفتاری آموزشی داشتند با واژه های کلیدی انگشت ها- هدف (پرکاس و دیگران 2002) مهارت را انجام دادند. برای تست بارفیکسی، واژه کلیدی خم- کشش به کار گرفته شد (لاندین 1994). دانشجویان گروه 2 با خدگفتاری انگیزشی آموزش دیدند. برای پاس سینه بسکتبال واژه کلیدی من می توانم (لاندین 1994)، و برای تست بارفیکس واژه کلیدی تمام قوا (لاندین 1994) انتخاب شد. به دانشجویان گروه کنترل هم اعلام شد، بهترین عملکرد را انجام دهند. هدف از این پژوهش بررسی تأثیرات خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر عملکرد حرکتی دانشجویان پسر در پاس سینه بسکتبال و کشش بارفیکس می باشد. در این پژوهش از تعداد 36 نفر دانشجوی تربیت بدنی در دامنه سنی 20 تا 22 سال که واحد بسکتبال (1) را انتخاب کرده اند، استفاده شد. آزمودنی ها به سه گروه (خود گفتاری آموزشی، خودگفتاری ا نگیزشی و بدون خدگفتاری) تقسیم شدند. البته تمام این دانشجویان سابقه بازی بسکتبال نداشتند و در حد آشنایی کمی با بسکتبال بودند. پس از 10 دقیقه گرم کردن عمومی بدن و تمرین تکلیف، ابتدا یک پیش آزمون بدون مداخله خودگفتاری، سپس یک پس آزمون با مداخله خودگفتاری از آنها به عمل آمد. داده ها، با مقیاس ANOVA؛ (زمان) 2* (عملکرد) 2* (گروه) 3* تحلیل شدند. و سپس برای هر آزمون دوباره از مقیاس ANOVA: (زمان ) 2* (گروه) 3 استفاده شد و برای معناداری اختلافات از kohen’sd, 2 استفاده شد. نتایج نشان دادند که خودگفتاری آموزشی و انگیزشی در تست پاس سینه بسکتبال به صورت یکسانی مؤثر هستند، اما در تست بارفیکس خودگفتاری انگیزیش از خودگفتاری آموزشی مؤثر تر می باشد. و در کل خودگفتاری تکنیک سودمندی برای ارتقاء عملکرد حرکتی در تربیت بدنی می باشد. نتایج نشان می دهد که گزینش و بکارگیری واژه های کلیدی مناسب خیلی مهم می باشد (لاندین 1994) یکی از محدودیت های تحقیق این بود که نتایج مبتنی بر عملکرد حرکتی دانشجو بود و جنبه های فنی باید در تحقیقات آینده ارزیابی گردد. به علاوه، بررسی تأثیر انواع متعدد خودگفتاری، جلسات تمرین و نوع مهارتها مهم می باشد.

Keywords:

خودگفتاری آموزشی , خودگفتاری انگیزشی , پاس سینه بسکتبال و کشش بارفیکس