- پژوهشکده علوم و فناوری مواد غذایی، جهاد دانشگاهی خراسان رضوی
- استاد گروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
- دانشیار گروه پلاستیک، پژوهشکده فرایند، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران
- استادیارگروه علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
- استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

ییکی از روش های موثر در کاهش آلودگی های زیست محیطی ناشی از تجمع مواد پلاستیکی، تولید و کاربرد فیلم های زیست تخریب پذیر در بسته بندی محصولات غذایی است. در این پژوهش، فیلم های کامپوزیت زیست تخریب پذیر بر پایه نشاسته شامل نشاسته-کندر، نشاسته-زئین و نشاسته- پلی وینیل الکل ساخته شده و ویژگی های فیزیکی، مکانیکی و رنگی آن ها در مقایسه با فیلم نشاسته خالص مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد کاربرد کندر، زئین و PVA سبب کاهش معنی دار میزان حلالیت در آب فیلم نشاسته می شود به طوری که حلالیت کامپوزیت نشاسته-زئین ۸/۳۲ %، نشاسته-کندر ۸/۳۵ % و نشاسته- PVA۵/۴۷ % در مقایسه با فیلم نشاسته خالص (۲/۷۸ %) تعیین شد. اضافه شدن PVA در فرمولاسیون نشاسته، سبب افزایش معنی دار مقاومت به کشش (TS) در کامپوزیت گردید. همچنین درصد ازدیاد طول (E) نمونه های فیلم کامپوزیت نسبت به فیلم نشاسته خالص افزایش داشت که این افزایش در فیلم نشاسته-PVA به طور معنی دار بالاتر از سایر نمونه ها بود. فیلم نشاسته-PVA کمترین ارزش های رنگی (*b ,*a ,*L ) و تفاوت رنگ سنجی کل(ΔE) را به خود اختصاص داد و شفاف تر از سایر نمونه ها بود. مجموع نتایج این پژوهش حاکی از آن است که برای غلبه بر دو محدودیت مهم شامل خواص مکانیکی ضعیف و حلالیت بالا در آب، زئین و PVA پیشنهاد مناسبی برای ترکیب با نشاسته و تولید کامپوزیت می باشند.

WVP, زئین, اکستروژن, زیست تخریب پذیر, پلی وینیل الکل