Soheyl Reyhani Poul - PhD, Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
Sakineh Yeganeh - Professor, Sari Agricultural Sciences and Natural Resources University

با توجه به نگرانی­های موجود در زمینه استفاده از آنتی­اکسیدان­های سنتتیک در صنایع غذایی، شناسایی و بهره­گیری از موادی حاوی آنتی­اکسیدان­های طبیعی ضروری به نظر می­رسد. ضایعات پروتئینی یکی از این مواد هستند که با روش­های مختلف می­توان ترکیبات آنتی­اکسیدانی از آن­ها استخراج کرد. هدف از تحقیق حاضر نیز مقایسه و ارزیابی جامع فعالیت آنتی­اکسیدانی پپتیدهای زیست­فعال تولیدشده از سه منبع ضایعات شامل ماهی (FPH)، مرغ (PPH) و میگو (SPH) با آنزیم فلاورزایم است. لذا پپتیدهای زیست­فعال پس از تولید از این سه منبع از نظر تمام آزمون­های آنتی­اکسیدانی رایج و غیر رایج در صنعت غذا مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد پپتیدهای تولیدشده از این سه منبع (با آنزیم و درجه آبکافت یکسان) از نظر فعالیت آنتی­اکسیدانی متفاوت هستند. در آزمون­های فعالیت مهار رادیکال­­های آزاد DPPH و ABTS، قدرت مهار پراکسیداسیون لینولئیک­اسید و کلاته­کردن فلزات، SPH نسبت به دو پروتئین دیگر به صورت معنی­داری در بالاترین سطح قرار داشت (۰۵/۰>p). مقادیر این چهار شاخص در SPH به ترتیب ۳۸/۱±۴۵/۸۷، ۵۹/۰±۲۶/۷۹، ۶۲/۱±۵۶/۹۴ و ۳۷/۰±۴۹/۷۱ درصد اندازه­گیری شد. در مورد قدرت کاهندگی یون فریک و فعالیت مهار رادیکال آزاد هیدروکسیل، بین SPH و FPH اختلاف معنی­داری ثبت نشد (۰۵/۰

Shrimp wastes, Flavourzyme, Bioactive peptides, Antioxidant activity, ضایعات میگو, فلاورزایم, پپتیدهای زیست فعال, فعالیت آنتی اکسیدانی