CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مقایسه تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی بر کنترل پوسیدگی، خواص کیفی و برخی فلاونوئیدهای میوه پرتقال تامسون ناول در انبار سرد

عنوان مقاله: مقایسه تاثیر تیمارهای فیزیکی و شیمیایی بر کنترل پوسیدگی، خواص کیفی و برخی فلاونوئیدهای میوه پرتقال تامسون ناول در انبار سرد
شناسه ملی مقاله: JR_FSCT-16-86_011
منتشر شده در در سال 1398
مشخصات نویسندگان مقاله:

Maziar FAGHIH NASIRI - Researcher, citrus and subtropical research center, Horticultural Research Institute, Agricultural Research, Education and Extension Organization, Ramsar, Iran
Reza Omidbaigi - Professor, Department of Horticultural Science, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran
Seyed Mohammad Fakhr Tabatabaie - Professor, Department of Horticultural Science, College of Agriculture and Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran
Kazem Arzani - Professor, Department of Horticultural Science, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran
Rasoul Zare - Professor, Iranian Research Institute of Plant Protection, Agricultural Research, Education and Extension Organization, Tehran, Iran

خلاصه مقاله:
پوسیدگی ناشی از کپک های سبز و آبی یکی از دلایل اصلی فساد پرتقال تامسون می باشد و می تواند تبدیل به یک عامل محدود کننده در انبارمانی میوه ها گردد.هدف این مطالعه بررسی تاثیر تیمارهای واکس، آب گرم، کلرید کلسیم و تیمار قارچ کش تجاری تکتو۶۰ بر پوسیدگی، از طریق القای بیوسنتز ترکیبات فلاونوئیدی و درنتیجه حفظ کیفیت پساز برداشت میوه های پرتقال تامسون ناول (سالم، زخم شده و آلوده شده با قارچ پنیسیلیوم) بود. میوه ها به مدت سه ماه در انبار سرد با دمای ۵ تا ۷ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی حدود ۷۵ تا ۹۰ درصد نگهداری شد. کاهش وزن در میوه های واکس خورده کمتر از سایر تیمارها بود. میوههای زخمشده و آلودهسازی شده شانس زیادی برای بقا نداشتند، تنها تیمارهای تکتو۶۰ و آبگرم توانستند پوسیدگی میوههای زخم و آلوده را بهطور معنی داری کاهش دهند. در مقابل هیچ یک از تیمارها درکنترل پوسیدگی میوه های بدون زخم اختلاف نداشتند. میزان فنل کل پوست و گوشت میوه در دوره انبارداری کاهش یافت. مقدار هسپریدین پوست نیز در تیمار واکس بریتکس ۱۰۵۰ میکروگرم بر گرم عصاره بود. بیشترین مقدار اسکوپارون پوست و گوشت میوه بهترتیب در تیمار آب داغ (۹/۱۰۰ میکروگرم بر گرم عصاره) و تیمار کلسیم+زخم (۷۱/۶۴ میکروگرم بر گرم عصاره) بود. کاربرد تیمارهای تکتو ۶۰ و آب گرم می تواند پوسیدگی میوههای زخم و آلوده را کاهش دهد. تیمارها در کنترل پوسیدگی میوههای بدون زخم تفاوتی نداشتند که این موضوع اهمیت جلوگیری از آسیب مکانیکی به میوه در مرحله قبل از برداشت و زمان جابجایی را نشان میدهد.

کلمات کلیدی:
scoparon, cold storage, citrus, fruit decay, hesperidin, اسکوپارون, سردخانه, مرکبات, پوسیدگی میوه, هسپریدین

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1830514/