زهرا قاسم زاده - دانشجوی دکتری، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد
حسین افراسیابی - دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد

همه­ گیری ویروس کرونا در ایران مانند سایر کشورهای جهان تعطیلی کلاس ­های حضوری مدارس و پیگیری آموزش به صورت مجازی را به دنبال داشت. دانش ­آموزان مقطع ابتدایی برای استفاده از آموزش نیاز به همراهی والدین داشتند. این امر در مورد دانش ­آموزان پایه اول به دلیل نداشتن آشنایی قبلی با مدرسه و امور درسی، دشوارتر بوده و مسئولیت آموزش ­شان بر عهده مادران قرار گرفت که قرار بود علاوه بر نقش­ مادری، نقش ­معلمی را هم بر عهده بگیرند. پژوهش حاضر به بررسی روایت­ های این گروه از مادران در شهر کرمان با رویکرد کیفی و روش روایت ­پژوهی می­پردازد. گردآوری داده ­ها با استفاده از مصاحبه روایی  بوده و تحلیل به روش تحلیل تماتیک در نرم افزار مکس کیودا صورت گرفته است. پنج تم اصلی از داده ­های پژوهش به دست آمد که بازگو­کننده روایت ­های مادران از این دوران است. این تم­ ها عبارتند از: حمایت ناقص اطرافیان، گران ­باری نقش، احساس فرسودگی مادران، پروبلماتیک فرزندان در آموزش­ مجازی و محاسن فرا آموزشی.

آموزش­ مجازی, مادران, حمایت ­آموزشی, آموزش ­ابتدایی, کرونا