حلیمه نافعی - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تهران.
جواهر عیسی زاده دتورسری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی تحصیلی، دانشگاه آزاد اسلامی علوم تحقیقات تهران.
معصومه سادات ارانی - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه آزاد اسلامی قم.
فاطمه فضل الله - کارشناسی ارشد روانشناسی کودکان استثنایی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز،

یکی از اهداف عالی نظام رسمی آموزش و پرورش کشور، اجتماعی کردن صحیح کودکان و نوجوانان است ؛ زیرا رشد و تحول اجتماعی در سایه اجتماعی شدن ، سازگاری و برقرار ی ارتباط مطلوب با دیگران میسر است . از بین تمام سازمان هایی که نقش کلیدی در اجتماعی کردن افراد دارند ، مدرسه اولین جایگاه رسمی تجربه اجتماعی کودکان است و در این زمینه نقش تعیین کننده دارد. وظیفه ی آموزش و پرورش افراد جامعه ، به عنوان عاملی پایه و بنیادی ، بر عهده ی نظام تعلیم و تربیت است . اهمیت عملکردهای آموزش و پرورش تا آنجاست که روسو آن را کشتی نجات دهنده ی بشر اجتماعی، کانت ، ابزاری برای انسان نمودن می داند. درسه عامل اجتماعی کردن فرد و آموختن محبت ، همدلی و وفاداری و همکاری با دیگران است . مهارت های اجتماعی که در خانواده به طور طبیعی آموخته می شود ، در محیط های رسمی آموزشی با تکیه بر اصول اجتماعی شدن و با به کارگیری دانش روان شناسی و علوم تربیتی به کودکان و نوجوانان آموخته می شود.

مدارس، نظام آموزشی، دانش آموزان، رشد اجتماعی، هویت یابی.