حسین ناصری مقدم - استاد گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
رضا سرابی - دانش آموخته ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

مطابق با تقریر ماده ۳۳۸ قانون مدنی عقد بیع عبارت از تملیک عین به عوض معلوم می باشد. با توجه به این تعریف، بیععقدی تملیکی است و در این عقود هم به محض وقوع عقد ملکی مبیع به مشتری و ملکیت ثمن به بایع منتقل می شود وعقد تحقق می یابد. اما با جود انتقال مبیع به مشتری و اینکه تلف هر مالی در ملک مالکش صورت می گیرد، اما اگر مبیعقبل از تسلیمش به خریدار، در ید فرشنده تلف شود، بنا بر قاعده (تلف مبیع قبل از قبض) او ضامن خواهد بود؛ لذا از جملهقواعد مشهوری که در باب معاملات، مطرح شده است همین قاعده است و معنا، شرح و تفصیل آن در ادامه بیان خواهد شد.

مبیع، قبض، تلف، ضمان