سارا شیخ ممو - کارشناس ارشد، رشته فیزیولوژی ورزش کاربردی، دانشگاه شیراز
محسن ثالثی - دانشیار، رشته ی فیزیولوژی ورزش، دانشگاه شیراز

زمینه و هدف: با وجود آن که کافئین مکملی محبوب بین ورزشکاران است و مطالعات بسیاری در این زمینه انجام گرفته است اما مطالعات در خصوص روش های مختلف مصرف کافئین و رشته های ورزشی به جمع بندی نرسیده اند. هدف تحقیق حال حاضر تاثیر دو نوع طرز مصرف کافئین بر پرش و چابکی بازیکنان پسر تنیس روی میز بود. روش تحقیق: ۱۲بازیکن پسرتنیس روی میز( با میانگین سنی ۱۶,۴±۳,۵سال، قد ۱۶۵,۱±۶,۸ سانتی متر و وزن ۶۳,۳۵±۵,۶۵ کیلوگرم) به صورت داوطلبانه با طرح متقاطع در این تحقیق شرکت کرده و در طی ۴جلسه به صورت تصادفی در ۴شرایط مجزا(خوردن قهوه با کافئین، خوردن قهوه بدون کافئین، دهانشویه قهوه ی با کافئین و دهانشویه ی قهوه ی بدون کافئین) قرار گرفتند. در هر جلسه آزمون های پرش سارجنت و چابکی ایلینویز گرفته شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های مکرر یک راهه و در ادامه برای بررسی دقیق تفاوت ها از آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد. سطح معنی داری P≤۰/۰۵در نظر گرفته شد. یافته ها: خوردن قهوه ی کافئین دار بر پرش سارجنت، تاثیر معنا داری دارد و همچنین دو نوع طرز مصرف کافئین بر چابکی ایلینویز تاثیر معناداری ندارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان گفت دو نوع طرز مصرف کافئین می تواند بر برخی شاخص های عملکردی تاثیر گذار باشد.

تنیس روی میز، توان انفجاری، چابکی، شاخص های عملکردی، کافئین