حسین جهان محمدی - کارشناسی ارشد زمین شناسی نفت، دانشگاه خوارزمی تهران
حسین مصدق - دانشیار، دانشکده علوم زمین، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران
مهران عزیززاده - استادیار، گروه زمین شناسی نفت، مرکز اکتشاف و تولید، پژوهشکده صنعت نفت (RIPI)
حمید سرخیل - دانشیار، دانشکده مهندسی معدن، دانشکدگان فنی، دانشگاه تهران
محمد محمدنیا - مربی، گروه زمین شناسی نفت، مرکز اکتشاف و تولید، پژوهشکده صنعت نفت (RIPI)،

امروزه اقتصاد کشورهای حوزه خاورمیانه در گرو افزایش نرخ بهره برداری و تولید نفت خام می باشد. با درک این واقعیت که کشف میادین هیدروکربوری عظیم در آینده به ندرت رخ خواهد داد، از این رو برنامه ریزی شرکت های نفتی، تولید بهینه از میادین موجود می باشد. سازند گدوان یکی از مخازن مهم دشت آبادان محسوب می شود که از توالی های شیل و ماسه سنگ تشکیل شده است. حفر چاه های تولیدی در این سازند به دلیل ماهیت ضعیف توالی شیلی همواره یک چالش بوده است. بیش از ۹۰% مشکلات چاه در سازند گدوان ناشی از ناپایداری چاه است. از جمله این مشکلات می توان به ریزش چاه، تنگ شدگی و گیرکردن مته اشاره نمود که منجر به افزایش زمان غیرمولد (NPT) و هزینه های حفاری می شوند. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی پایداری چاهی واقع در یکی میادین جنوب غرب ایران بر اساس یک مدل ژئومکانیکی یک بعدی با استفاده از نگارهای چاه پیمایی می باشد. پس از ساخت مدل ژئومکانیکی یک بعدی، جهت ارزیابی پایداری چاه از معیارهای شکست موهر-کولمب و موگی-کولمب استفاده شد. با بررسی نتایج مشخص شد که معیار شکست موهر-کولمب، تخمین بهتری در مورد فشار ریزش ارائه می دهد. همچنین امتداد ریزش های شناسایی شده بر روی نگار تصویری، به صورت شمال غرب-جنوب شرق بوده، که نماینگر جهت تنش افقی حداقل می باشد. برطبق نتایج آنالیز حساسیت، جهت بهینه حفاری برای سازند گدوان، شمال غرب-جنوب شرق بوده و برای انجام حفاری قائم در این سازند مطابق با مدل ژئومکانیکی چاه مورد مطالعه، وزن گل ایمن برابر با LB/G ۱۴/۹ تخمین زده شد. نتایج حاصل از این مطالعه می تواند به عنوان یک مرجع برای تعیین پنجره وزن گل بهینه در برنامه ریزی چاه های آتی در این میدان برای مقابله با مشکلات پایداری حفاری استفاده شود.

مدل ژئومکانیکی, ناپایداری چاه, سازند گدوان, دشت آبادان, مسیر بهینه حفاری