Neda Tekiyeh Maroof - Department of Cellular and Molecular Biology, Faculty of Advanced Science and Technology, Tehran Medical Sciences, Islamic Azad University, Tehran, Iran
Nahid Aboutaleb - مرکز تحقیقات فیزیولوژی و گروه فیزیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
Maryam Naseroleslami - Department of Cellular and Molecular Biology, Faculty of Advanced Science and Technology, Tehran Medical Sciences, Islamic Azad University, Tehran, Iran

نانوذرات سوپر پارامغناطیس اکسیدآهن، پیشرفت­های گسترده­ای را در نانوتکنولوژی ایجاد کرده است. خصوصیات منحصر به فرد این ذرات موجب گسترش روزافزون کاربرد آن­ها در زمینه­های مختلف از جمله حوزه­های پزشکی شده است. یکی از این کاربرد­ها، امکان تجزیه و تحلیل غیرتهاجمی برای ردیابی سلول­ها است. با این حال، احتمال ایجاد سمیت در سلول­ها توسط این نانوذرات گزارش شده است. با توجه به این­که آسیب سلولی ناشی از نانوذرات اکسید­آهن وابسته به غلظت است، بنابراین پیدا کردن غلظت مناسب نانوذرات اکسید آهن برای جلوگیری از آسیب سلولی یا مرگ سلولی ناشی از آپوپتوز بسیار مهم است. هدف از این مطالعه یافتن غلظتی از نانوذرات سوپر پارامغناطیس اکسیدآهن است که منجر به ایجاد آپوپتوز در سلول­ها نشود. این مطالعه با هدف بررسی اثر غلظت­های مختلف نانوذره اکسید­آهن بر بقای سلول، تاثیر بر افزایش بیان ژن دخیل در آپوپتوز در سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از غشای آمنیوتیک انسان مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت. ابتدا سلول­های بنیادی از بافت غشای آمنیوتیک انسانی استخراج و کشت داده شدند و جهت اثبات ویژگی مولتی پوتنت بودن این سلول­ها به رده­های سلولی چربی، استخوانی و غضروفی متمایز شدند. سپس درصد زنده­مانی سلول­های تیمار شده با غلظت­های مختلف نانوذره اکسید­آهن (۲۰۰، ۱۵۰، ۱۰۰، ۵۰، ۰ میکروگرم در میلی­لیتر) در بازه زمانی ۲۴ و ۴۸ ساعت به روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس اثر غلظت­های ۰، ۱۰۰،۱۵۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر میلی­لیتر از نانوذره بعد از ۲۴ ساعت در hAMSCs از نظر بیان ژن p۵۳ با روش Real-time PCR سنجیده شد. سلول های hAMSC استخراج شده در کشت دو بعدی ظاهری دوکی شکل داشتند که در بررسی مارکرهای سطحی توسط فلوسایتومتری، مشخص شد که این سلول­ها CD۲۹، CD۹۰ و CD۱۰۵ را بیان کرده و در مقابل CD۳۴ و CD۴۵ را قادر به بیان نبودند. نتایج حاصل از بررسی توانایی چند توانی hAMSCs نشان داد که این سلول­ها قابلیت تمایز به رده­های سلول­های چربی، استخوانی و غضروفی را دارا هستند. نانوذره اکسید­آهن در غلظت ۵۰ و ۱۰۰ میکروگرم در میلی­لیتر در مدت زمان ۲۴ ساعت تاثیری معنادار بر بقا سلول­ها نداشت. در حالی­که از غلظت ۱۵۰ به بعد بقا سلولی به شکل قابل ملاحظه­ای کاهش یافت (%۴/۱±۴۲، ۰۰۱/۰ >P ). نتایج حاصل از آنالیز Real-time PCR نشان داد که بیان ژن p۵۳ ناشی از مواجه سلول با نانوذره با غلظت­های ۱۵۰ میکروگرم در میلی­لیتر (۱/۰±۴/۲، ۰۰۱/۰ >P ) و ۲۰۰ میکروگرم در میلی­لیتر (۱۱/۰±۱/۴، ۰۰۱/۰ >P ) به شکل قابل ملاحظه­ای افزایش می یابد. با توجه به نتایج، نانوذرات مورد استفاده در این مطالعه در غلظت ≤ ۱۰۰ میکروگرم در میلی­لیتر برای ردیابی سلول­ها مناسب هستند.

Apoptosis, Mesenchymal Stem Cells, Amniotic Membrane, Nanotechnology, Magnetic Nanoparticles, آپوپتوز, سلول های بنیادی مزانشیمی, غشای آمنیوتیک, نانوتکنولوژی, نانوذرات مغناطیسی