Somayeh Ghasemi - Yazd University

این مطالعه با هدف بازیافت خاک­ اره و پودر خون با استفاده از کرم خاکی Eisenia foetida و بررسی روند تغییرات برخی ویژگی­ های بیوشیمیایی این ضایعات آلی، طی فرایند ورمی­ کمپوست­ سازی انجام شد. پودر خون به مقدار صفر، ۵ و ۱۰ درصد وزنی با خاک­اره مخلوط شد و به مدت چهار ماه اجازه داده شد تا به ورمی­کمپوست تبدیل شود. در زمان­ های ۱، ۲، ۳، ۴، ۶، ۸، ۱۲ و ۱۶ هفته پس از اضافه­ کردن کرم خاکی به بسترها، فعالیت میکروبی (تنفس پایه)، pH، هدایت الکتریکی (EC)، مقدار کربن آلی، نیتروژن کل و نسبت C:N اندازه­ گیری شد. نتایج نشان داد که تاثیر زمان، پودر خون و اثر متقابل آنها بر تمام پارامترهای تحت بررسی معنی­ دار است. با افزایش زمان انکوباسیون ، مقدار تجمعی کربن معدنی­ شده، نیتروژن کل و EC تمام تیمارهای ورمی­ کمپوست در مقایسه با ضایعات اولیه افزایش یافت، اما کربن آلی، C:N و pH روند کاهشی نشان دادند. اضافه­ کردن پودر خون به بستر خاک­اره باعث افزایش سرعت معدنی­ شدن کربن، EC و نیتروژن کل شد، درحالی­ که pH، کربن آلی و نسبت C:N کاهش یافت. در پایان زمان انکوباسیون، تیمار خاک­اره حاوی ۱۰ درصد پودر خون، دارای بیشترین مقدار دی­اکسید­کربن آزاد­شده (۱/۱۴۲ میکرو­گرم کربن بر گرم)، EC (۷/۳ دسی­زیمنس بر متر) و نیتروژن کل (۲۴/۲ درصد) و کمترین مقدار pH (۶/۶)، کربن آلی (۵/۲۲ درصد) و C:N (۴/۱۲) بود. براساس نتایج این مطالعه، فرایند ورمی­ کمپوست­ سازی می ­تواند به­ منزله روش ایمن و مطمئن، برای دفع خاک­ اره و پودر خون استفاده شود.

analysis speed, biochemical analyses, C:N ratio, earthworm, organic waste, تجزیه بیوشیمیایی, سرعت تجزیه, ضایعات آلی, کرم خاکی, نسبت کربن به نیتروژن