ابوذر عفیفی پور - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش مدیریت منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران
حسین هرندی امین - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش مدیریت تطبیقی و توسعه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران
احسان محمد بیگی دهقی - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش مدیریت منابع انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران
فرزانه بیگی هرچگانی - دانشجوی دکتری تخصصی مدیریت دولتی، گرایش رفتار سازمانی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ( خوراسگان)،اصفهان،ایران

توازن کار-زندگی شغلی از جوانب حیاتی مدیریت منابع انسانی در سازمان های دولتی می باشد. این مقاله به بررسی نقش توازن کار-زندگی در حفظ و افزایش عملکرد منابع انسانی در سازمان های دولتی می پردازد. توازن کار-زندگی به عنوان معیاری برای تعادل میان وظایف شغلی و زندگی خصوصی شخص کارکنان در سازمان ها عنوان می شود. این تعادل می تواند به افزایش رضایت کارکنان، کاهش استرس، و افزایش سلامت روانی آن ها منجر شود.تاثیر توازن کار-زندگی بر عملکرد منابع انسانی نیز بسیار مهم است. کارکنانی که توانایی مدیریت توازن کار-زندگی را دارند، عملکرد بهتری در محیط کار ارائه می دهند. همچنین، ایجاد فرهنگ توازن کار-زندگی در سازمان های دولتی به تحقق اهداف سازمانی کمک می کند. این مقاله به ارائه راهکارها و استراتژی هایی برای ایجاد و حفظ توازن کار-زندگی در سازمان های دولتی می پردازد.در نهایت، مدیران و رهبران سازمان های دولتی نقش کلیدی در ترویج توازن کار-زندگی دارند. آن ها با ایجاد فرهنگ سازمانی مناسب و ارائه حمایت های لازم به کارکنان، می توانند به بهبود عملکرد منابع انسانی و افزایش کارایی سازمان های دولتی کمک کنند.

توازن کار-زندگی، عملکرد منابع انسانی، سازمان های دولتی، رضایت کارکنان، استرس، سلامت روانی، مدیریت توازن کار-زندگی، فرهنگ سازمانی