بررسی کارایی جاذب نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلولهای آبی

زمینه و هدف: آنتی بیوتیک ها از طریق آلودگی منابع آبی به فاضلابهای انسانی و صنعتی سبب بروز مشکلات مختلف بهداشتی و زیست محیطی می گردد و بنابراین به عنوان تهدید عمده برای سلامت انسان مطرح باشد. هدف این مطالعه، تعیین کارایی جاذب نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین از محلولهای آبی می باشد. روش تحقیق: در این مطالعه که از نوع مطالعات بنیادی-کاربردی بود آزمایش ها به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتری انجام شد. در این مطالعه از نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک به عنوان جاذب آنتی بیوتیک استفاده شد که کارایی نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک با تغییر دادن متغیر هایی از قبیل دما، زمان، PH ، غلظت نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک، غلظت تتراسایکلین، غلظت های یونهای مداخله کلرور، سولفات، کربنات مورد بررسی قرار گرفت. سنتز نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک به روش هم ترسیبی بود. برای تعیین ایزوترم و سینتیک جذب از معادلات ایزوترم فروندلیخ، لانگمیر و تمکین استفاده شد. یافته ها: بهترین راندمان حذف آنتی بیوتیک در ۶=pH و در زمان ۹۰ دقیقه و برابر ۲۳/۹۱% بدست آمد. در pH های قلیایی راندمان حذف تتراسایکلین به شدت کاهش یافت. با افزایش دوز جاذب از g/L ۱/۰ تا g/L ۵/۰، راندمان حذف آلاینده افزایش یافت و در زمان ۹۰ دقیقه، از ۲۴/۷۱% به ۲/۹۶% رسید. با افزایش غلظت آلاینده بین mg/L۳۰-۵، راندمان حذف آلاینده از ۴/۹۳% به ۷/۵۳% کاهش یافت. حضور یونهای مداخله گر دارای اثر کاهشی بر راندمان حذف آلاینده تتراسایکلین داشته که راندمان حذف از ۲۳/۹۱% در زمان ۹۰ دقیقه (در حالت بدون حضور یونها) به ۱۸/۷۰% (برای یون کلرور)، ۹۶/۶۵% (برای یون کربنات) و ۲/۵۴% (برای یون سولفات) گردید. نتیجه گیری: در نهایت، استفاده از جاذب نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی شده بی متالیک در حذف آنتی بیوتیک تتراسایکلین توصیه می شود.

Keywords:

Absorption , Magnetic-Chitosan Nanocomposite , Tetracycline , Water Resources. , جذب , نانوکامپوزیت کیتوزان مغناطیسی-متالیک , تتراسایلالین , منابع آبی